Uyga kelsam, Yura yolg’iz o‘zi o‘tiribdi. Yura 30 yoshlar chamasidagi, Piterlik bola edi. Dadasi oyisi bilan ajrashib, 1995 yildan beri New York da yashardi. Shundan beri pul topib, oila boqish Yuraning zimmasiga tushgan ekan. Ikki yil oldin dadasi unga Green Card qildirib bersa-da, dadasi bilan bordi-keldisi yaxshi emasligini aytdi. Pindostan joniga tekkanligini aytib, 9-to-5 ishdan bezor bo‘lganligidan nolirdi. Piterga baribir bir kun kelib qaytishiga ishonardi. Chekmasdi, ichmasdi. Kvartirada u-bu buzilib qolsa, "maintenance"ni kutib o‘tirmay, o‘zi tuzatib tashlardi. "Пошли, погуляем" dedi, fotoapparatini olib.
Ты сам себя губишь, чувак. Как получишь Social, все будет чики-чики. Если с финансами проблемы, говори, репонусь. А пока наслаждайся жизьню, ты в АМЕРИКЕ! Кстати, я сегодня уволился с работы...
Yura bilan shu kuni tun yarmigacha yurdim. "По душам" gaplashib oldik. Bronx va Harlem ni ko‘rgan yigitga Downtownda qoravoylar mahallasiga tushganimni aytsam, zarracha ham qoyil qolmadi. U professional Parkour bilan shug’ullanishi aytib, yaqin joydagi supermarket territoriyasida mahoratini ko‘rsatdi. Quyida shu tundan rasm:
Ertasi kuni yonimizdagi Farm Fresh supermarketidan yegulik olib, sal nariroqdagi Pizza Hut ga kirib, ish haqida yana so‘radim... "Slow" deyishdi, ya’ni savdo yaxshi bo‘lmayapti degani. Kutubxonaga borib, ish izlab, keyin Alfreddan valasipedni olib ketish tushgacha qilinishi kerak ishlarim edi. Elektron pochtamni ochsam, oyim xat yozibdi. O’zim bilan ovora bo‘lib, uydagilar haqida umuman unutib yuborgandim. Oxirgi marta Cincinnati ga kelgan kunim "ishga joylashdim, hammasi zo‘r, havotir olmanglar" deb gaplashgan bo‘yi yo‘q bo‘lib ketganligimga, ikki mahalla naridagi internet bor uydan xat yozibdi... O’zimdan rosa uyalib ketdim...
Internetdan "Capitan George" restorani va "Great Wolf" mehmonxonalarida ish borligini bilgach, Alfreddan bugun velikni amallab olishim kerak edi. Uning mahallasiga kirgach, 4-5 uy narida o‘tgan kungini Korvet turganini ko‘rib hursand bo‘ldim. Eshigini taqillatib, biroz kutdim... Og’zi-burni qora qonga belangan Alfred velik bilan chiqib keldi...
— ... Hel...lo?
— Here...
— I can help you?
— Just go...
Eshikni yopib, kirib ketdi. Nima bo‘lganini umuman tushunmadim. Vietnam qahramoni bo‘lishiga qaramay, ancha tetik kishi edi. Lekin bechoraning bugungi ahvoli ancha og’ir edi... Pushti velikni minib, borilishi kerak bo‘lgan joylarga borib, ishsiz qaytib keldim. Kechroq kecha Yura ko‘rsatgan futbol maydoniga borsam, bir to‘p Gvatemalaliklar futbol o‘ynashayotgan ekan.
"Can I play with you", - dedim darvozabonga borib.
"…" ispancha bir balolar dedi.
"No, no habla espanol, sorry", - dedim.
"Oh, no espanol?... Okkkey, ooookkkey...", - deb xafa bo‘lib qoldi. Yugurib borib, ingliz tili biladigan jamoadoshini chaqirib keldi.
"So, you think this is funny?", - deb, achchiqlana boshladi bunisi.
"Can I play?", - deb so‘radim hayron bo‘lib.
"So, where are you from again?", - dedi achchiqlanib so‘rashda davom etib.
"Russia", -...
"Oh, OK! Yes, this side", - dedi-da, yugurib ketdi...
Mendan boshqa hamma futbol kiyimlarida (raqam va ism yozilgan futbolkalar, getra, butsalar), "akang qarag’ay" esa "slansi"ni bir chetga yechib qo‘yib, yalang oyoq Jinsi (Jeans) shimda o‘yinga tushdi. "Pantalon" deb chaqirashardi jamoadoshlar. Til bilmaydigan odamga xohlaganlaricha laqab qo‘yib, rosa mazax qilishyapti deb o‘yladim (Каждый судит в меру своей испорченности-midi? Qoravoylarni "снегурочка" derdik biz). Ikki soatdan keyin men bu kishilarni umrimda boshqa ko‘rmasligim aniq bo‘lganligi sababli, bunga e’tibor bermay, to‘p surishda davom etaverdim... Ikkita gol urdim va ikkita ajoyib to‘p uzatib berdim...
Kechqurun Food Lion ga borib so‘nggi 30$ ning 10$ ga telefon kartochkasini sotib oldim. Yaqin joydagi taksafonga borib, uydagilarga Cincinnati daligimni, rohat qilib ishlab, yashab yurganligimni, 1000$ ga yaqin pul ishlab qo‘yganimni, ingliz tilim rivojlanayotganligini, tovuq yeb, kola ichib semirayotganimni aytib, fantaziyam yetguncha aldadim.
Velikni sudrab, futbolda tepki yegan chap oyoqni zo‘rg’a bosib, uyga jo‘nadim...
Ты сам себя губишь, чувак. Как получишь Social, все будет чики-чики. Если с финансами проблемы, говори, репонусь. А пока наслаждайся жизьню, ты в АМЕРИКЕ! Кстати, я сегодня уволился с работы...
Yura bilan shu kuni tun yarmigacha yurdim. "По душам" gaplashib oldik. Bronx va Harlem ni ko‘rgan yigitga Downtownda qoravoylar mahallasiga tushganimni aytsam, zarracha ham qoyil qolmadi. U professional Parkour bilan shug’ullanishi aytib, yaqin joydagi supermarket territoriyasida mahoratini ko‘rsatdi. Quyida shu tundan rasm:
Ertasi kuni yonimizdagi Farm Fresh supermarketidan yegulik olib, sal nariroqdagi Pizza Hut ga kirib, ish haqida yana so‘radim... "Slow" deyishdi, ya’ni savdo yaxshi bo‘lmayapti degani. Kutubxonaga borib, ish izlab, keyin Alfreddan valasipedni olib ketish tushgacha qilinishi kerak ishlarim edi. Elektron pochtamni ochsam, oyim xat yozibdi. O’zim bilan ovora bo‘lib, uydagilar haqida umuman unutib yuborgandim. Oxirgi marta Cincinnati ga kelgan kunim "ishga joylashdim, hammasi zo‘r, havotir olmanglar" deb gaplashgan bo‘yi yo‘q bo‘lib ketganligimga, ikki mahalla naridagi internet bor uydan xat yozibdi... O’zimdan rosa uyalib ketdim...
Internetdan "Capitan George" restorani va "Great Wolf" mehmonxonalarida ish borligini bilgach, Alfreddan bugun velikni amallab olishim kerak edi. Uning mahallasiga kirgach, 4-5 uy narida o‘tgan kungini Korvet turganini ko‘rib hursand bo‘ldim. Eshigini taqillatib, biroz kutdim... Og’zi-burni qora qonga belangan Alfred velik bilan chiqib keldi...
— ... Hel...lo?
— Here...
— I can help you?
— Just go...
Eshikni yopib, kirib ketdi. Nima bo‘lganini umuman tushunmadim. Vietnam qahramoni bo‘lishiga qaramay, ancha tetik kishi edi. Lekin bechoraning bugungi ahvoli ancha og’ir edi... Pushti velikni minib, borilishi kerak bo‘lgan joylarga borib, ishsiz qaytib keldim. Kechroq kecha Yura ko‘rsatgan futbol maydoniga borsam, bir to‘p Gvatemalaliklar futbol o‘ynashayotgan ekan.
"Can I play with you", - dedim darvozabonga borib.
"…" ispancha bir balolar dedi.
"No, no habla espanol, sorry", - dedim.
"Oh, no espanol?... Okkkey, ooookkkey...", - deb xafa bo‘lib qoldi. Yugurib borib, ingliz tili biladigan jamoadoshini chaqirib keldi.
"So, you think this is funny?", - deb, achchiqlana boshladi bunisi.
"Can I play?", - deb so‘radim hayron bo‘lib.
"So, where are you from again?", - dedi achchiqlanib so‘rashda davom etib.
"Russia", -...
"Oh, OK! Yes, this side", - dedi-da, yugurib ketdi...
Mendan boshqa hamma futbol kiyimlarida (raqam va ism yozilgan futbolkalar, getra, butsalar), "akang qarag’ay" esa "slansi"ni bir chetga yechib qo‘yib, yalang oyoq Jinsi (Jeans) shimda o‘yinga tushdi. "Pantalon" deb chaqirashardi jamoadoshlar. Til bilmaydigan odamga xohlaganlaricha laqab qo‘yib, rosa mazax qilishyapti deb o‘yladim (Каждый судит в меру своей испорченности-midi? Qoravoylarni "снегурочка" derdik biz). Ikki soatdan keyin men bu kishilarni umrimda boshqa ko‘rmasligim aniq bo‘lganligi sababli, bunga e’tibor bermay, to‘p surishda davom etaverdim... Ikkita gol urdim va ikkita ajoyib to‘p uzatib berdim...
Kechqurun Food Lion ga borib so‘nggi 30$ ning 10$ ga telefon kartochkasini sotib oldim. Yaqin joydagi taksafonga borib, uydagilarga Cincinnati daligimni, rohat qilib ishlab, yashab yurganligimni, 1000$ ga yaqin pul ishlab qo‘yganimni, ingliz tilim rivojlanayotganligini, tovuq yeb, kola ichib semirayotganimni aytib, fantaziyam yetguncha aldadim.
Velikni sudrab, futbolda tepki yegan chap oyoqni zo‘rg’a bosib, uyga jo‘nadim...
Comments
Post a Comment
Gapdan oling :)