tag:blogger.com,1999:blog-12863357728909092602024-03-26T11:47:16.389+05:00KefirHar sohadan bir shingilShuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.comBlogger184125tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-9114290104321382872020-08-31T13:01:00.002+05:002020-08-31T13:16:57.126+05:00zsh - get bash like completion<p></p><ol style="text-align: left;"><li><span style="font-family: Roboto Mono;">% nano ~/.zshrc</span></li><li>put the following:<br /><span style="font-family: Roboto Mono;">setopt bash_auto_list; setopt no_auto_menu; unsetopt ALWAYS_LAST_PROMPT;</span></li><li>Profit!</li></ol><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="60" data-original-width="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjadWkjIkE6SCDrtvvaROR_pr4nH0vG4bEZjk-0zLLzQCqvaYnHbWljv6isecbCXqZfcgV6ez7uj38_ZLPLXJatXG6bXBmlbI4qbriCNB-xY_4X1nHpUoX3n6r_BKw5rV-8LeCv0OBkGDmD/s0/zshwiki-logo.gif" /></div><div><br /></div><p></p>Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-13941919920532935182016-10-13T16:16:00.002+05:002016-10-14T05:27:21.659+05:00Ўрта Осиё мамлакатларида 1960-2015 йиллар давомида аҳоли сони ўсишиБугун ажойиб саҳифа топиб олдим: <a href="https://www.google.com/publicdata" target="_blank">Google Public Data</a>. Қуйида ушбу саҳифадан бир <a href="https://www.google.com/publicdata/explore?ds=d5bncppjof8f9_&ctype=l&strail=false&bcs=d&nselm=h&met_y=sp_pop_totl&scale_y=lin&ind_y=false&rdim=region&idim=country:UZB:KAZ:KGZ:TJK:TKM&ifdim=region&tstart=-290941200000&tend=1444662000000&hl=en&dl=en&ind=false" target="_blank">парча</a>:<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span id="goog_1054078881"></span><span id="goog_1054078882"></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9ILTSWA7d_Ak9sWQCLavL6cUEFzzT5BeFkf7JkXvUZO3wO0r6zepPq6aNHQRrcqB-J_-CGoiZUrp0fqZaEBr124TYBkpBDtymsa4eHA7X2ztwGMz5Km7sx_3npNy_NwNeEEgn7upXnDLD/s1600/Population-growth-in-CA.png" imageanchor="1"><img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9ILTSWA7d_Ak9sWQCLavL6cUEFzzT5BeFkf7JkXvUZO3wO0r6zepPq6aNHQRrcqB-J_-CGoiZUrp0fqZaEBr124TYBkpBDtymsa4eHA7X2ztwGMz5Km7sx_3npNy_NwNeEEgn7upXnDLD/s640/Population-growth-in-CA.png" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Graph of population growth in Central Asia (1960-2015): Kazakhstan, Kyrgyzstan, Tajikistan, Turkmenistan and Uzbekistan.</div>
Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-23071664017608051702015-04-20T20:33:00.002+05:002016-10-14T05:27:48.052+05:00Artel Sentinel X bilan 3 kunMart oyining oxirida tanish-bilish akalar yordamida <a href="http://artel.uz/" rel="nofollow" target="_blank">Artel</a> kompaniyasining yangi smartfoni <a href="http://artel.uz/uz/portfolio_page/sentinel-x-2/" rel="nofollow" target="_blank">Sentinel X</a>'ni sotib oldim. Telefon Koreyaga yetib kelguncha salkam 1 oy vaqt o'tdi.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggsi27zTSkK40ayylzBUrKbTjEYrpEFXfkybpJU6DopAc4DwYIHDhpeYxCIZpMTfht797I42Pm_WQXQvP61K3MD0CMpGtYu-QF8_9yxNyNGKOdqdD-rJ_Tk-q5y4JiP-cKvPGhBvMrrwff/s1600/604129255_77304.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggsi27zTSkK40ayylzBUrKbTjEYrpEFXfkybpJU6DopAc4DwYIHDhpeYxCIZpMTfht797I42Pm_WQXQvP61K3MD0CMpGtYu-QF8_9yxNyNGKOdqdD-rJ_Tk-q5y4JiP-cKvPGhBvMrrwff/s1600/604129255_77304.jpg" width="180" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXDmV_vH5lVrTaDFSPZI5Ygf06AVlsUz5KuwzqSDgnkhgDNoGjRGirKcX4KNm_n6KN6zKMHaz5MlaWlQphhE9DirVuJAXn_RNCS9rpoaxpMoZgzNdv6Dd-yqdpRzD0CBUph4mTgAlcXjj-/s1600/604130292_77316.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXDmV_vH5lVrTaDFSPZI5Ygf06AVlsUz5KuwzqSDgnkhgDNoGjRGirKcX4KNm_n6KN6zKMHaz5MlaWlQphhE9DirVuJAXn_RNCS9rpoaxpMoZgzNdv6Dd-yqdpRzD0CBUph4mTgAlcXjj-/s1600/604130292_77316.jpg" width="180" /></a></div>
<br />
Telefonni ilk qo'limga olganimda "Qoyil", dedim, "Kutganimdan ancha yaxshi ekan". Xatto, SIM karta slotiga vaqtinchalik SIM karta solib, "Yuqoriga qarating" deb yozib qo'yishgani aparatni yasashda qanchalik detallarga e'tibor berilganini bildirib turar edi.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFe3FLXllgIV7WgMCgVsXQqAbdYHAXAJIufJC905bthHKCexEnB_IyfHKpnDQp1YceY8_sLc-N-p7SEUgLjZCkDSvWwMbSF3WILEyc_HtjCkPD2H_l8wk5s9xB2wcBKEzVIilaurLsQSvs/s1600/Sentinel-X_SIM-karta-tutgichi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="589" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFe3FLXllgIV7WgMCgVsXQqAbdYHAXAJIufJC905bthHKCexEnB_IyfHKpnDQp1YceY8_sLc-N-p7SEUgLjZCkDSvWwMbSF3WILEyc_HtjCkPD2H_l8wk5s9xB2wcBKEzVIilaurLsQSvs/s1600/Sentinel-X_SIM-karta-tutgichi.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Telefon yetib kelishidan avval Koreya operatorlarida ishlamay qolmasmikan degan andisham bor edi. Bejiz xavotirga tushgan ekanman: SIM kartamni aparatga qo'yib 2 marta o'chirib-yoqishim bilan ishlab ketdi.<br />
<br />
Telefon foydalanuvchi interfeysi <i>to'liq</i> O'zbek tiliga tarjima qilingan, ammo juda ham ko'p yerlarni kontekstni hisobga olmasdan so'zma-so'z tarjima qilib ketilgan. Har holda, <a href="http://uzadmin.blogspot.com/" target="_blank">Akmal Xushvaqov</a> kabi kompyuter programmalari interfeysini tarjima qilishda tajribaga ega usta tarjimonlardan maslahat olishmagani yaqqol ko'rinib turibdi.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_F2KwZwzn19JP5rB3EeUIZCQBO0qyorg2eC6UZYsYnUH3nYFAo6fWkGaa7g2Yq441E-ze8ybTUCU4RV4Uzmsor4yZyqwFp00uPZDH19pFNblpTmtQrGp0p84INW_8vCjsBjJ4FQvCBzn0/s1600/Screenshot_2015-04-17-10-43-24.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_F2KwZwzn19JP5rB3EeUIZCQBO0qyorg2eC6UZYsYnUH3nYFAo6fWkGaa7g2Yq441E-ze8ybTUCU4RV4Uzmsor4yZyqwFp00uPZDH19pFNblpTmtQrGp0p84INW_8vCjsBjJ4FQvCBzn0/s1600/Screenshot_2015-04-17-10-43-24.png" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSZddubQxmh9p5yQVm9O14Z_sJNUTJnFJNuK_Clq3p_RtUVjsFXg-FG_ZALSu5ZP2jzUeXRgZWBBPg1fmoAv9cJLUi609PlLM5LpGophakFJjlc0wqc0c6TIoHAHQkT0YhCtZBBEQfzUZ9/s1600/Screenshot_2015-04-14-12-08-07.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSZddubQxmh9p5yQVm9O14Z_sJNUTJnFJNuK_Clq3p_RtUVjsFXg-FG_ZALSu5ZP2jzUeXRgZWBBPg1fmoAv9cJLUi609PlLM5LpGophakFJjlc0wqc0c6TIoHAHQkT0YhCtZBBEQfzUZ9/s1600/Screenshot_2015-04-14-12-08-07.png" width="360" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLehbzwWnUk7dC7hMR3nuaaaDc7ddZUaDGf5W7AZwVuWvgUMdEnZQY-5MEo9sQWHAu0JsJf15IQmM1wkG90sIN8UsNCciBEjOvArKxufoGq7rHqlcJGqQEDWmk8KlMsJyOachixiowHP2T/s1600/Screenshot_2015-04-14-15-07-20.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLehbzwWnUk7dC7hMR3nuaaaDc7ddZUaDGf5W7AZwVuWvgUMdEnZQY-5MEo9sQWHAu0JsJf15IQmM1wkG90sIN8UsNCciBEjOvArKxufoGq7rHqlcJGqQEDWmk8KlMsJyOachixiowHP2T/s1600/Screenshot_2015-04-14-15-07-20.png" width="360" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgShkdGFP7wZc4_-LPZz4Ib-46-Cu1k-OHmuEsxkJm6h84X_Fn53I0WrwTqtu6suFYvRC3SbKxMwQnibfBSBhE5kdmu2jDM-nxG49h8fzm5HEvyPvPyBqbuwM7CeBHry0IXvnM6GL8n6lQ5/s1600/Screenshot_2015-04-14-15-20-01.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgShkdGFP7wZc4_-LPZz4Ib-46-Cu1k-OHmuEsxkJm6h84X_Fn53I0WrwTqtu6suFYvRC3SbKxMwQnibfBSBhE5kdmu2jDM-nxG49h8fzm5HEvyPvPyBqbuwM7CeBHry0IXvnM6GL8n6lQ5/s1600/Screenshot_2015-04-14-15-20-01.png" width="640" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEispY-pbKMYxlO_Yg-FHwemmkUC4wnovOwbonW7ldZY1CrzDs-0wn_xIbEBQ1Ogmss1xYVgLqLy5p7C4xWybRF2C_e36ixV8ovLnigo_TFJDGXJsLp2v0L5YjXYkkahNHCH8jKAyRouTSa9/s1600/Screenshot_2015-04-15-00-11-06.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEispY-pbKMYxlO_Yg-FHwemmkUC4wnovOwbonW7ldZY1CrzDs-0wn_xIbEBQ1Ogmss1xYVgLqLy5p7C4xWybRF2C_e36ixV8ovLnigo_TFJDGXJsLp2v0L5YjXYkkahNHCH8jKAyRouTSa9/s1600/Screenshot_2015-04-15-00-11-06.png" width="360" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
Batareya, mening foydalanish tempimda, bir kunga bemalol yetdi. Ammo umuman ishlatmagan vaqtimda ham telefon chastotasi uchun ko'plab energiya sarflashi biroz ko'ngilni xira qildi. Bu har holda aparat Koreyada ishlatishga to'liq moslashtirilmaganidan bo'lsa kerak.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixLX-gD2CXNzY-O6mVkiODtzm0_BP4v3NQTTE5t1NheIcjoNG_kBypvvKzzZtYpZTy2lh2lTe7TASYo56MrJuMVYxJ8Wu-Twd-eTGpySvdV5-PQZpZiLckTooAoM7_8ve2W52DVsyXcW89/s1600/Screenshot_2015-04-15-08-38-48.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixLX-gD2CXNzY-O6mVkiODtzm0_BP4v3NQTTE5t1NheIcjoNG_kBypvvKzzZtYpZTy2lh2lTe7TASYo56MrJuMVYxJ8Wu-Twd-eTGpySvdV5-PQZpZiLckTooAoM7_8ve2W52DVsyXcW89/s1600/Screenshot_2015-04-15-08-38-48.png" width="360" /></a> </div>
<br />
<br />
Sentinel X ilk e'lon qilinganda faqat 8 GB ligi sotuvga chiqqan edi. Ataylab 16 GB ligi chiqquncha kutib, shu versiyasini sotib olgan edim. Afsuski, Artel bu borada yo ishni to'g'ri qilishmagan yoxud foydalanuvchilarni hech tap tortmay aldamoqdalar.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjNercjlVsumeCRLKFzjwEBIyq7BduyFWmHsp3hBtOCyg8aYGxFdW-3amBBNu28g2_7I7qKUW3ctPCwRjScyDC41jW8o89GuusgDnAPBdyZrnzmUOX2hw-fjPHZwTXZuCGcVNJXAxm3Frn/s1600/Screenshot_2015-04-16-21-46-42.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjNercjlVsumeCRLKFzjwEBIyq7BduyFWmHsp3hBtOCyg8aYGxFdW-3amBBNu28g2_7I7qKUW3ctPCwRjScyDC41jW8o89GuusgDnAPBdyZrnzmUOX2hw-fjPHZwTXZuCGcVNJXAxm3Frn/s1600/Screenshot_2015-04-16-21-46-42.png" width="360" /></a></div>
<br />
Bo'sh vaqt tugamoqda! :)<br />
Garchi telefonda foydalanish mumkin bo'lgan joy 10.94 GB deb ko'rsatilayotgan bo'lsa-da, bu bo'sh joy aslida tashqi (SD karta) xotirasidir. Ya'ni, masalan, Samsung telefonlariga tashqi SD karta solib ishlatasiz-ku? Xuddi shunga o'xshash oddiy tashqi xotira. Bu 10 GB joy to'lguncha programmalar o'rnata olishga imkon bo'lmaydi, degani. Kundalik foydalanadigan programmalarni birma-bir o'rnatib borish mobaynida, 3 kun bo'lmasdan "chegara"ga yetib borib qoldim.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCCujl_CE7zY4y5YhysrGjxFxjMekbGeXj4pgxu10BqFRI9tqOko0rNSniDNEt2RQapjT8KHWB4pBVjRC7zDE4jcMEUtBs2T1rJNRwzL8qOzcWNjRWoHBRMCMapr-og4gH-K5bgDcVmBda/s1600/Screenshot_2015-04-16-23-00-45.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCCujl_CE7zY4y5YhysrGjxFxjMekbGeXj4pgxu10BqFRI9tqOko0rNSniDNEt2RQapjT8KHWB4pBVjRC7zDE4jcMEUtBs2T1rJNRwzL8qOzcWNjRWoHBRMCMapr-og4gH-K5bgDcVmBda/s1600/Screenshot_2015-04-16-23-00-45.png" width="360" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ5nyK1W8uHaPsKlBx3pbmAL-b5-MevFJ8gbqIk_YfeRwkYVgYj_WaCK3wSta_xISwgX37_tYVXg5WAk-gf_JNNlyNjIsmibzRgLoVhU-L3d1fLy2GM-RoxemSbtW9mt_E5NuPHlNKoYEl/s1600/Screenshot_2015-04-16-21-46-06.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ5nyK1W8uHaPsKlBx3pbmAL-b5-MevFJ8gbqIk_YfeRwkYVgYj_WaCK3wSta_xISwgX37_tYVXg5WAk-gf_JNNlyNjIsmibzRgLoVhU-L3d1fLy2GM-RoxemSbtW9mt_E5NuPHlNKoYEl/s1600/Screenshot_2015-04-16-21-46-06.png" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
Buyruq satri orqali "df" komandasini bajarish quyidagicha natija berdi:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqgoNrX1tzpp6QXIfcxIy3pLqmS231Z5D8Qz-cPHjArCAfXI5ksX7rIpU0EA92p5HovGY_7YTyd70L529xPuQ9NsUgkka-FZG9Qz3PH6s8O4pfT0vQ3lv6ayoatq25UruDohx5Hj5BqCsX/s1600/Sentinel-X_df.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="470" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqgoNrX1tzpp6QXIfcxIy3pLqmS231Z5D8Qz-cPHjArCAfXI5ksX7rIpU0EA92p5HovGY_7YTyd70L529xPuQ9NsUgkka-FZG9Qz3PH6s8O4pfT0vQ3lv6ayoatq25UruDohx5Hj5BqCsX/s1600/Sentinel-X_df.png" width="640" /></a></div>
<br />
E'tibor bering, /system qismiga atiga 1 GB joy ajratilgan; 11 GB joy esa SD karta! Nima uchun zamonaviy Android tizimlari kabi SD kartani emulatsiya qilib sistemaning (system) bir qismi sifatida ko'rinadigan qilishmaganini tushunmadim. Balki buni quyidagi tasvirdagi "USB xotira" funksiyasini qo'sha olish uchun qilishgandir, ammo, menimcha, bu funksiya telefonda istalgancha programmalar o'rnata olishni chegaralashga arziydigan fazilat emas.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOpnd6KaFi5ea1FeC6_waSdS_J1qAY80WrGqSXWqIxc22v7IXBiYhtLtNQ-3ik9HMXdWi396Yyb5nNcXQt8hTAA5g1_f8H4zKZg_ZjdmJvhIxA71bhHRYdqPkUwGRRVr3cvF22Nu5MvAwV/s1600/Screenshot_2015-04-21-00-30-05.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOpnd6KaFi5ea1FeC6_waSdS_J1qAY80WrGqSXWqIxc22v7IXBiYhtLtNQ-3ik9HMXdWi396Yyb5nNcXQt8hTAA5g1_f8H4zKZg_ZjdmJvhIxA71bhHRYdqPkUwGRRVr3cvF22Nu5MvAwV/s1600/Screenshot_2015-04-21-00-30-05.png" width="360" /></a></div>
<br />
Xullas, 3 kun deganda Sentinel X o'z vazifasini bajarib bo'ldi. Afsus.Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-3302591292316194462015-02-12T17:52:00.001+05:002016-10-14T05:31:27.720+05:00Thetan XII<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0gezcPLKldD1f75ZTs3fMFFGEbYegBMPXAwJ414y8JPW3zapXvui6fm0WB9FdL870Ubb-n9zjLYHkOwykZNYENSN5vEYwx78lvdv9rzZeEkpzn0mUvGcu_1E43icvB5O4_gs8wINZlE9V/s1600/alhamdulillah.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="80" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0gezcPLKldD1f75ZTs3fMFFGEbYegBMPXAwJ414y8JPW3zapXvui6fm0WB9FdL870Ubb-n9zjLYHkOwykZNYENSN5vEYwx78lvdv9rzZeEkpzn0mUvGcu_1E43icvB5O4_gs8wINZlE9V/s1600/alhamdulillah.png" width="320" /></a></div><br />
Biz yashaydigan "kondo"larning (condominium) birida Marokashlik Abdulaziz aka xotini va ikki bolasi bilan yashardi. U Hampton shahrida ishlardi, lekin uni ikki martagina ko‘rganman (kelganimdan keyin, bir hafta o‘tmay Hamptonga ko‘chib ketgandi). Williamsburgda halol go‘sht sotiladigan joy yo‘qligini aytib, menga ikki kilocha halol mol go‘shti olib kelib bergandi. Parkda ishni boshlab olib, birinchi dam olish kuniga ham yetib kelgandim. Juma kuni ertalab halol go‘shtdan sho‘rva qilib, tushga tomon Juma namozi o‘qigani masjid qidira boshladim. Yuraning kompyuteridan Williamsburgga eng yaqin masjid Chester shahri tomondagi, John Tyler avtotrassasi bo‘yidagi "Masjid Abdul Aziz Islamic Center of Williamsburg" ekanini aniqlab oldim. 45-50 daqiqalik yo‘l ekanligini chamalab turib, 12 lar atrofida valasipedni minib, yo‘lga otlandim.<br />
<br />
<i><b>Xarita</b></i><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJeI3l4v1PWyU_RdQWC1vlySVOLdkI4NVMjcq5GRD5CRwTVS700Rr_Tn23xI4y5dMMYTW5MaT4cEKc5BsdOiD5x7Uof05q4VHNC5_HuKPchrzk6YIfuMGRZ56cUbriV7eK4UomQ7nbpFEh/s1600/cycling-direction-map.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="292" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJeI3l4v1PWyU_RdQWC1vlySVOLdkI4NVMjcq5GRD5CRwTVS700Rr_Tn23xI4y5dMMYTW5MaT4cEKc5BsdOiD5x7Uof05q4VHNC5_HuKPchrzk6YIfuMGRZ56cUbriV7eK4UomQ7nbpFEh/s1600/cycling-direction-map.png" width="640" /> </a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Na qo‘l soatim, na telefonim borligi sababli, qancha yurib, qancha vaqt o‘tganini hech bilolmasdim. Jon-jahdim bilan yo‘lning ikki tomoniga qarab, masjidni ko‘rinmaguncha bosaverdim. Svetoforda tursam, birovlar telefonini chiqarib, suratga tushira boshladi. Hayron bo‘ldim... Biroz yurib, egnimdagi yashil (bright green - salatoviy) rangli futbolka, tagimda pushti rangli velik odamlarga qiziq tuyulgan bo‘lsa kerak, deb o‘ylab qo‘yib bosaverdim. Oldimdan katta ko‘prik chiqdi, menimcha yo‘lda ko‘prik yo‘q edi... Yana biroz o‘rmonli yo‘lda yurgach, "Chester city" degan yo‘l chetidagi belgi ko‘rindi. Masjid ortta qolib ketganligi aniq edi. Namozga ulgurmayman deb, shoshmay orqaga qaytaverdim... Biroz yurgach, oq yaktak kiygan 50 yoshlar atrofidagi kishi hijobli ayol bilan mashinada kichik burilishdan kirib ketayotganini ko‘rdim. Shu tomonga borsam, 4-5 ta mashina turibdi. Nariroqda arabcha yozuv ko‘rindi. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><i><b>Ko'rinmay qolgan burilish</b></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNcLjSRGOeMco3dEY6RaanOTNKMbOMjcem8hCIsw7bXCeEqY5UEemS0kDL09JOjaYb_kjQhuZyUi36nivOF8whuTqgTJmAOcSduuBsLcSgWzeSVtvHGHsXrAjFccgpUgnCBtE0YVRXR6hn/s1600/korinmay-qolgan-burilish.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNcLjSRGOeMco3dEY6RaanOTNKMbOMjcem8hCIsw7bXCeEqY5UEemS0kDL09JOjaYb_kjQhuZyUi36nivOF8whuTqgTJmAOcSduuBsLcSgWzeSVtvHGHsXrAjFccgpUgnCBtE0YVRXR6hn/s1600/korinmay-qolgan-burilish.png" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div>Kechikmagan bo‘lsam bo‘ldi deb velikdan sakrab tushib, tez yurib borayotib, masjid yonida ko‘zoynakli, qurollangan ikkita Sheriff ga ko‘zim tushdi (biri ayol, ikkinchisi erkak). Yo orqaga qaytishni bilmay, yo olg’a yurishni bilmay, velikni shu yerga yotqizib, masjid tomon yo‘l oldim. Officer lar indashmadi. Masjid ichida arabcha yo‘g’on tovushda ma’ruza yurardi. Noqulay kichik joyda tahorat olib, eshikni ochay desam, ushlag’ichi yo‘q ekan. Sekin itarib ko‘rdim, ochilmadi. Tortib ko‘rdim ochilmadi. Mayli, birov kelib qolsa kirib ketarman deb, yonimdagi kitob javonidan Qur’oni Karimni olib, o‘qiy boshladim. Avvallari yoddan bilgan eng yaxshi ko‘rgan suralarimdan biri, Mulk surasining biroz qismi yoddan ko‘tarilganligini angladim... Oxirgi oyatlarga yetay deganda azon aytila boshladi. U yoqdan esa ikki birodar kirib kelib, nega kirmay ostonada o‘tirganimni so‘roq qildi. Eshik yon tomoga itarilib ochilar ekan... "Eee, qishloqi" deb qo‘ydim o‘zimga...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://ytimg.googleusercontent.com/vi/UKiI8xjte4o/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="http://www.youtube.com/embed/UKiI8xjte4o?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div><br />
Juma o‘qildi. O’qilgan suralar, qilingan duolar qishlog’imdagi Jom’e masjidini eslatib, bir zumga o‘zimni uydagidek his qildim. Chiqib qarasam, anavi ikki Sheriff hali turishibdi. "Hello" deb qo‘ydim. Ayol kishi tishini ko‘rsatmay yarim kulib, saloming qabul qilindi degandek, boshini qimirlatib qo‘ydi. Pushti velikni ko‘tarishim bilan orqadan kulgu eshitildi. 35 yoshlar atrofidagi soqol qo‘ygan, rosa tosh ko‘targan sariqroq aka bilan qoraroqdan kelgan, sochi kalta, basketbolchilarga o‘xshagan yana bitta aka yaqinlashib kelardi...<br />
<br />
— Assalam aleikum, brother. Is this yours (bike)?<br />
— Waaleikum assalam. Yes...<br />
— Your sisters’?<br />
— No, mine...<br />
— [hahaha], where are you going?<br />
— Williamsburg...<br />
— Where exactly?<br />
— Merrimack Trail...<br />
— Oh, is that XYZ exit?<br />
— What is Exit?<br />
— Nevermind... This is our truck, hook up your bike, we will drop you off... we are heading to Hampton...<br />
— No, I am ok, thanks...<br />
— Come on, bro! You will cycle for an hour to get to your home...<br />
— Alright...<br />
— Are you Mexican?<br />
— I am Uzbek... Do you know Uzbekistan?<br />
— Is it in Asia?<br />
— Yeah...<br />
— OK... I do not know that, but that bike is hilariously funny. Where did you buy it?<br />
— It’s a gift.<br />
— From whom???<br />
— A black man...<br />
— [hahaha]... so, what do you here?<br />
— I work in Water Coutry.<br />
— Cool. How often do you visit this mosque?<br />
— First time... I came here a month ago, so...<br />
— Oh, OK. Green Card?<br />
— No, J-1. You?<br />
— Yeah, I am from Iraqi Kurdistan, came here a couple of years ago. Got Green Card, wife, living a pretty sweet life...<br />
<br />
Dialog shu tariqa davom etdi. Ko‘p narsa o‘rgatishdi, telefon raqamini qoldirishdi. Pulim bor yo‘qligini so‘rashdi. <i>"Johillar"</i> bilan turayotganimni bilib, o‘zlari tomonga ko‘chishni taklif qildi. Williamsburgda musulmonlar yo‘qligini aytishdi...<br />
<br />
Uyga keldim... O’zim bilan olib kelgan, hali umuman ochilmagan Qur’onni olib, bir yarim porasini o‘qib, qaytalab oldim...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/u-mqpgLrhsU/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/u-mqpgLrhsU?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div><br />
Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-79386955844691049012014-11-26T18:49:00.002+05:002014-11-26T19:01:44.405+05:00Thetan XISocial keldi. Kelishi bilan Busch Gardens ga ishni tayinini bilishga bordim. Umumiy savollarga javob berib o‘tirgan ayolga passportimni berib, hujjatlarni ikki hafta ilgari topshirganimni aytdim. Kompyuteridan bir narsa izlagandek bo‘lib, hamkasbiga qo‘ng’iroq qildi.<br /><br />"We have three training session this week: today after 3 hours, Wednesday afternoon, and Friday in the morning. Which one would you like to choose?", - deb menga savol berdi telefonni qo‘ymasdan.<br />"I will be ready for the one after 3 hours", - dedim. (Aytgancha, treyning sessiyalariga ham pul chiqardi.)<br />"OK, please sign him up", - deb, menga ikki yarim soatdan keyin Training Hall ga kelishimni aytdi.<br /><br />Xavfsizlik qoidalari va mijozlarga yuqori sifatli xizmat ko‘rsatishga bag’ishlangan 4 soatlik treyningni ikki soatini qunt bilan tinglab, ikki soatini Serbiyalik Mladen bilan Sudoku o‘ynab o‘tkazdik. Shu kunni o‘zidayoq Mladen ikkimiz "drug test" va boshqa medik ko‘riklardan o‘tib, ishga tayyor edik. Men Water Country ga maxsus kiyim-kechak, ID, nametag (ismim va davlatim yozilgandi) olgani ketdim. Sherigim esa Busch Gardens da ishlaydigan bo‘ldi.<br />
<br />
<i><b>Area supervisors and inspectors</b></i>:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9cr9zoDJmEmKfSmn_AcMTedZuN6aK95hFUJ6-YSi-EQ38jAUE8Wr7ODR9j72sgIXxvHD8sOutr2cx0Zy4O9N1RTif7AZLDi_6zwaJv9rtDqRl9QAqnSoqy5HSxA8TRyj_IiiQKtv-BD9U/s1600/area-supervisors-and-inspectors.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9cr9zoDJmEmKfSmn_AcMTedZuN6aK95hFUJ6-YSi-EQ38jAUE8Wr7ODR9j72sgIXxvHD8sOutr2cx0Zy4O9N1RTif7AZLDi_6zwaJv9rtDqRl9QAqnSoqy5HSxA8TRyj_IiiQKtv-BD9U/s1600/area-supervisors-and-inspectors.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Water Country katta akvapark bo‘lib, uning ichida 7-8 ta yirik yegulik do‘konlari va 20 ga yaqin kichik-kichik har xil shirinliklar va boshqa yeyishlik "snacks" sotilidaigan "stand"lar bor edi. Water Country dagi kadrlar tayyorlash bo‘yicha assistent menga Viktorni "Catalina" dan topa olishimni aytdi. Amallab topib bordim:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHgPhZ6Nviy-ZPhCE67BynXfgatATp3da-2SjeP7uEOA2eOJXQP_Eo-5_BRt1M8BVlZ4kpw9xiwdCm9GlJur7KrNQrzvVvn-M05SXUxdGadB0A1isTm-Re4Yi9coQsvcQSqLAoB7cZ-eD8/s1600/Victor-of-Catalina.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHgPhZ6Nviy-ZPhCE67BynXfgatATp3da-2SjeP7uEOA2eOJXQP_Eo-5_BRt1M8BVlZ4kpw9xiwdCm9GlJur7KrNQrzvVvn-M05SXUxdGadB0A1isTm-Re4Yi9coQsvcQSqLAoB7cZ-eD8/s1600/Victor-of-Catalina.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
<span id="goog_1950205376">— </span>Hi, Veeeeektor. My name is X and I am not from Latin America.<br />
<span id="goog_1950205376">— </span>Hey. I am Victooor, not Veeeeeektor. Let’s go to Daddy O’s, I will squeeze you into schedule. When can you start?<br /><span id="goog_1950205376">— </span>Tomorrow.<br /><span id="goog_1950205376">— </span>Alright... [Daddy O’s ga borib, kompyuterni ochdi]. OK, you will be working here (in Daddy O’s) from 3 PM till close. Right now the park is closing at around 9 PM. But from 15th of August it will start shifting down for an hour bi-weekly. Pick any two days off.<br /><span id="goog_1950205376">— </span>Monday and Friday.<br /><span id="goog_1950205376">— </span>Done. See you tomorrow then.<br /><br />Uyga kelsam Yura xoxol qizlar mehmonga chaqirganligini aytib, u bilan borishimni so‘radi. "Братан, я устроился на работу!" dedim quvonchim ichimga sig’may.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpORPBkp6_zP9_4RtI4-dcLseq0zfKddb6xLxzdmTs8JHqwPLB5PmshO2Zh9XpTGPhZm9laJUFJ8w4i68NVz-QEGRE6-3OIhLW-YZHpNvbzL4wKsjaK5B2U5ntdIDje7JOfQ4gvI-VcIon/s1600/High-Five-Fist-Bump.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpORPBkp6_zP9_4RtI4-dcLseq0zfKddb6xLxzdmTs8JHqwPLB5PmshO2Zh9XpTGPhZm9laJUFJ8w4i68NVz-QEGRE6-3OIhLW-YZHpNvbzL4wKsjaK5B2U5ntdIDje7JOfQ4gvI-VcIon/s1600/High-Five-Fist-Bump.gif" /></a></div>
<br />
Ishga joylashganligim bilan tabriklab, u menga mehmonga borishim shart ekanligini aytsa-da, uyda qolib, dam olishga qaror qildim. Xotirjam uxlamaganimga ham ancha bo‘lgandi. Yurani o‘tgan hafta Chililik qiz mehmon qilgandi, kecha Norvegiyaliklar bilan yurgandi, bugun Ukrainaliklarnikiga ketyapti. Tanishlari ko‘pligini aytib, yaxshi borib kelishini aytsam, u menga gap tanishlarda emas, Green Card da ekanligini aytib, miyig’ida kulib qo‘ydi...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ7IuDz5bEuvbF8G_GuC70yXSNOl7dYPlW_Nc_BBZRoMJVmBZuW2HVEw5Y8GvdA23-FA1_ggPnVAspOVlvpoC-jwAFZgkYslrNX4yYN0sgznhjyd3PcfdO-YOnZDN2I1NE3_i5clES8PLi/s1600/Daddy-O-s.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ7IuDz5bEuvbF8G_GuC70yXSNOl7dYPlW_Nc_BBZRoMJVmBZuW2HVEw5Y8GvdA23-FA1_ggPnVAspOVlvpoC-jwAFZgkYslrNX4yYN0sgznhjyd3PcfdO-YOnZDN2I1NE3_i5clES8PLi/s1600/Daddy-O-s.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Birinchi ish kunim har doimgidek qiyin jarayon bo‘lishiga tayyor edim. 20 yoshlar atrofidagi kelishgan qiz, Sara meni kutib olib, Daddy O’s ishchilari bilan tanishtirdi: 4 ta amerikalik, 2 ta polyak, ispan, kolumbiyalik, venesuelalik, qozoq, ruminiyalik bilan birga bir jamoa bo‘lib ishlashimni aytdi. Hammasi men qatori yigit-qizlar edi. Sara ikki kun tepamda turib, "cash register" bilan qanday ishlashni yaxshilab o‘rgatdi. "Formal" tildan "informal"ga bir soat ichida o‘tib ulgurgandik. Birinchi kuni uyga yarim tunda qaytdim. Agar birga ishlaydigan hamkasblar yaxshi bo‘lsa, ishdan umuman charchamas ekan odam. Pulni (cash register) 10 largacha topshirib, parkdan chiqib, 5-6 tamiz tun yarmigacha gaplashib o‘tirardik. Sara bilan suhbat qurish rosa qiziqarli edi. Ikkinchi kuni u ish davomida kelib, "just a precaution, don’t try to fall in love with me, I am a lesbian, hope you will understand" deb, yelkamdan qoqib qo‘ydi. Orqamda polyak Mateusz turgandi, "she means it", deb boshini qimirlatdi. "Break" paytida Mateusz ni bir chetga chaqirib olib, yana kim "noto‘g’ri yo‘nalishda"ligini so‘radim. Hayriyat, Saradan boshqa gey yoki lesbian yo‘q ekan. Umuman, ish emas turgan bitgani "fun" edi va bizga "fun" uchun yana pul to‘lashardi.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgleNXekjwB3lJOdvaXBEiYIDvgFuX3gMfl_r6tABjeE2vMI5DzlzMQJRPUXRfKBnmBclx7NmjaeBy1TXZ2KbEErtFfj1bjfYKHl_ovcNgnyvxtBjg90VW0H8YosQIpIxleUUI1f_d4J692/s1600/Daddy-O-s-cashier.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgleNXekjwB3lJOdvaXBEiYIDvgFuX3gMfl_r6tABjeE2vMI5DzlzMQJRPUXRfKBnmBclx7NmjaeBy1TXZ2KbEErtFfj1bjfYKHl_ovcNgnyvxtBjg90VW0H8YosQIpIxleUUI1f_d4J692/s1600/Daddy-O-s-cashier.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Lesbian yoki gey bilan ishlab, gaplashib ko‘rmaganligim sababli, uyga borib Yuradan ishda yoki do‘stlar davrasida o‘zimni qanday tutishni so‘radim. "Хехе, ты живешь с гейем уже больше 20 дней. Ведешь себя нормально..." deb qolsa bo‘ladimi. Kim gey deb so‘radim hovliqib. Qo‘shni xonadagi Dimo gey ekanligiga ishonmasdim...<br /><br />"Юр, мне надо искать новую квартиру", - dedim xafa bo‘lib.<br />"А он на следующей неделе уезжает в Кали. Не потей", - deb kompyuterida ishini davom ettirardi u.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV637CBAOWc4kw8N74JYJj2sLEZnPDnOZgXGHP0ob8qaegs7Kn-Va9D_5kd0J32my30aAfZQwA_wWZqtTMibdtFx2mw5EVUIhWqRs0SoNzGHLCwC1jEP-3wo4uOOxvU-lNT_6s1eagHV8p/s1600/clouds-moon-night-sky.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV637CBAOWc4kw8N74JYJj2sLEZnPDnOZgXGHP0ob8qaegs7Kn-Va9D_5kd0J32my30aAfZQwA_wWZqtTMibdtFx2mw5EVUIhWqRs0SoNzGHLCwC1jEP-3wo4uOOxvU-lNT_6s1eagHV8p/s1600/clouds-moon-night-sky.jpg" height="223" width="400" /></a></div>
<br />Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-10297653819935649782014-11-25T17:06:00.001+05:002014-11-26T19:01:44.289+05:00Thetan XUyga kelsam, Yura yolg’iz o‘zi o‘tiribdi. Yura 30 yoshlar chamasidagi, Piterlik bola edi. Dadasi oyisi bilan ajrashib, 1995 yildan beri New York da yashardi. Shundan beri pul topib, oila boqish Yuraning zimmasiga tushgan ekan. Ikki yil oldin dadasi unga Green Card qildirib bersa-da, dadasi bilan bordi-keldisi yaxshi emasligini aytdi. Pindostan joniga tekkanligini aytib, 9-to-5 ishdan bezor bo‘lganligidan nolirdi. Piterga baribir bir kun kelib qaytishiga ishonardi. Chekmasdi, ichmasdi. Kvartirada u-bu buzilib qolsa, "maintenance"ni kutib o‘tirmay, o‘zi tuzatib tashlardi. "Пошли, погуляем" dedi, fotoapparatini olib.<br />
<br />
Ты сам себя губишь, чувак. Как получишь Social, все будет чики-чики. Если с финансами проблемы, говори, репонусь. А пока наслаждайся жизьню, ты в АМЕРИКЕ! Кстати, я сегодня уволился с работы...<br />
<br />
Yura bilan shu kuni tun yarmigacha yurdim. "По душам" gaplashib oldik. Bronx va Harlem ni ko‘rgan yigitga Downtownda qoravoylar mahallasiga tushganimni aytsam, zarracha ham qoyil qolmadi. U professional Parkour bilan shug’ullanishi aytib, yaqin joydagi supermarket territoriyasida mahoratini ko‘rsatdi. Quyida shu tundan rasm:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2RMiVoPpUENr2wpY69qHRMgWcPv7srFv7bJia-y-MwWlgNzeMERFg1UwlAEb7L7uj60ra_Cc-yisaDzChcNMviOQ6mxBrsUOXAMxvIuR8ZSG5gzhpjx4pQVH668BPfTk9INKY_zwsV1Rr/s1600/parkour.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2RMiVoPpUENr2wpY69qHRMgWcPv7srFv7bJia-y-MwWlgNzeMERFg1UwlAEb7L7uj60ra_Cc-yisaDzChcNMviOQ6mxBrsUOXAMxvIuR8ZSG5gzhpjx4pQVH668BPfTk9INKY_zwsV1Rr/s1600/parkour.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<span id="goog_1950205376"></span><span id="goog_1950205377"></span><br />
<span id="goog_1950205376">Ertasi kuni yonimizdagi Farm Fresh supermarketidan yegulik olib, sal nariroqdagi Pizza Hut ga kirib, ish haqida yana so‘radim... "Slow" deyishdi, ya’ni savdo yaxshi bo‘lmayapti degani. Kutubxonaga borib, ish izlab, keyin Alfreddan valasipedni olib ketish tushgacha qilinishi kerak ishlarim edi. Elektron pochtamni ochsam, oyim xat yozibdi. O’zim bilan ovora bo‘lib, uydagilar haqida umuman unutib yuborgandim. Oxirgi marta Cincinnati ga kelgan kunim "ishga joylashdim, hammasi zo‘r, havotir olmanglar" deb gaplashgan bo‘yi yo‘q bo‘lib ketganligimga, ikki mahalla naridagi internet bor uydan xat yozibdi... O’zimdan rosa uyalib ketdim...<br /><br />Internetdan "Capitan George" restorani va "Great Wolf" mehmonxonalarida ish borligini bilgach, Alfreddan bugun velikni amallab olishim kerak edi. Uning mahallasiga kirgach, 4-5 uy narida o‘tgan kungini Korvet turganini ko‘rib hursand bo‘ldim. Eshigini taqillatib, biroz kutdim... Og’zi-burni qora qonga belangan Alfred velik bilan chiqib keldi...</span><br />
<span id="goog_1950205376">— ... Hel...lo?</span><br />
<span id="goog_1950205376"> </span><span id="goog_1950205376">— Here...</span><br />
<span id="goog_1950205376"> </span><span id="goog_1950205376">— I can help you?</span><br />
<span id="goog_1950205376"> </span><span id="goog_1950205376">— Just go...</span><span id="goog_1950205376"> </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiuWEwctehEssf2_HZ8zvVhLndiMt_5jTIOcbPQy2dYAh72dHiiR11c6_kca6tZe4WlZ8imXJbhYiUkpIJRfFIR-RV7S4nB8UWD_P9KlgXAYa11wxg0K4cE_bIi6AQtUMJaUok204mxVYl/s1600/Alfred-bergan-valasiped.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiuWEwctehEssf2_HZ8zvVhLndiMt_5jTIOcbPQy2dYAh72dHiiR11c6_kca6tZe4WlZ8imXJbhYiUkpIJRfFIR-RV7S4nB8UWD_P9KlgXAYa11wxg0K4cE_bIi6AQtUMJaUok204mxVYl/s1600/Alfred-bergan-valasiped.jpg" height="265" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Eshikni yopib, kirib ketdi. Nima bo‘lganini umuman tushunmadim. Vietnam qahramoni bo‘lishiga qaramay, ancha tetik kishi edi. Lekin bechoraning bugungi ahvoli ancha og’ir edi... Pushti velikni minib, borilishi kerak bo‘lgan joylarga borib, ishsiz qaytib keldim. Kechroq kecha Yura ko‘rsatgan futbol maydoniga borsam, bir to‘p Gvatemalaliklar futbol o‘ynashayotgan ekan.<br />
<br />
"Can I play with you", - dedim darvozabonga borib.<br />
"…" ispancha bir balolar dedi.<br />
"No, no habla espanol, sorry", - dedim.<br />
"Oh, no espanol?... Okkkey, ooookkkey...", - deb xafa bo‘lib qoldi. Yugurib borib, ingliz tili biladigan jamoadoshini chaqirib keldi.<br />
"So, you think this is funny?", - deb, achchiqlana boshladi bunisi.<br />
"Can I play?", - deb so‘radim hayron bo‘lib.<br />
"So, where are you from again?", - dedi achchiqlanib so‘rashda davom etib.<br />
"Russia", -...<br />
"Oh, OK! Yes, this side", - dedi-da, yugurib ketdi...<br />
<br />
Mendan boshqa hamma futbol kiyimlarida (raqam va ism yozilgan futbolkalar, getra, butsalar), "akang qarag’ay" esa "slansi"ni bir chetga yechib qo‘yib, yalang oyoq Jinsi (Jeans) shimda o‘yinga tushdi. "Pantalon" deb chaqirashardi jamoadoshlar. Til bilmaydigan odamga xohlaganlaricha laqab qo‘yib, rosa mazax qilishyapti deb o‘yladim (Каждый судит в меру своей испорченности-midi? Qoravoylarni "снегурочка" derdik biz). Ikki soatdan keyin men bu kishilarni umrimda boshqa ko‘rmasligim aniq bo‘lganligi sababli, bunga e’tibor bermay, to‘p surishda davom etaverdim... Ikkita gol urdim va ikkita ajoyib to‘p uzatib berdim...<br />
<br />
Kechqurun Food Lion ga borib so‘nggi 30$ ning 10$ ga telefon kartochkasini sotib oldim. Yaqin joydagi taksafonga borib, uydagilarga Cincinnati daligimni, rohat qilib ishlab, yashab yurganligimni, 1000$ ga yaqin pul ishlab qo‘yganimni, ingliz tilim rivojlanayotganligini, tovuq yeb, kola ichib semirayotganimni aytib, fantaziyam yetguncha aldadim.<br />
<br />
Velikni sudrab, futbolda tepki yegan chap oyoqni zo‘rg’a bosib, uyga jo‘nadim...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/LqI78S14Wgg?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-67110058358787833432014-09-29T07:14:00.002+05:002014-11-26T19:01:44.385+05:00Картоша - бу қўзиқоринИшонмайсизми? Мен ҳам бировдан бу гапни эшитсам ишонмаган бўлар эдим.<br />
<br />
А. Мадвалиев таҳрири остида чиққан "Ўзбек тилининг изоҳли луғати"га кўра "<i>картошка - илдизмевали қўзиқорин</i>" экан.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE1M0FjMMBZ5moV1RniQ_sChyphenhyphen6jZyBXC5U07EttqxCl696VWBKG4KZKLguwyjG3KizVCfB-Aws0HmO5_Jn9EpynZBNqmg2wQC44siuBuK8oxIOXJCXHP2xP_Y1wOaxcw0GCkWZKdVyzwyO/s1600/kartoshka+-+ildizmevali+qo'ziqorin.png" imageanchor="1"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE1M0FjMMBZ5moV1RniQ_sChyphenhyphen6jZyBXC5U07EttqxCl696VWBKG4KZKLguwyjG3KizVCfB-Aws0HmO5_Jn9EpynZBNqmg2wQC44siuBuK8oxIOXJCXHP2xP_Y1wOaxcw0GCkWZKdVyzwyO/s320/kartoshka+-+ildizmevali+qo'ziqorin.png" /></a>Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-1661562484507432132014-06-25T20:57:00.000+05:002014-11-26T19:01:44.310+05:00Conan O‘Brien: Commencement Speech at Dartmouth College June 12, 2011<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="//www.youtube.com/embed/ELC_e2QBQMk" width="480"></iframe>
<p>YouTube direct link: <a href="http://www.youtube.com/watch?v=ELC_e2QBQMk">http://www.youtube.com/watch?v=ELC_e2QBQMk</a></p>Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-11077740254914048832014-05-06T23:05:00.000+05:002014-11-26T19:01:44.300+05:00Мафтун бўлдим!<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="//www.youtube.com/embed/kmKtxXOLJsk" width="459"></iframe>
<p>YouTube link: <a href="http://www.youtube.com/watch?v=kmKtxXOLJsk">http://www.youtube.com/watch?v=kmKtxXOLJsk</a></p>
<br />
<i>(Мутал Бурҳонов мусиқаси)</i>
<br />
<br />
Жон! Ёру жоним, меҳрибоним, жон!<br />
Жон! Сенда доим фикру ёдим, жон!<br />
Мафтун бўлдим, мафтун бўлдим.<br />
Гўзал бир жононга!<br />
Мафтун бўлдим, жондан азиз,<br />
Хумор кўз жононга.<br />
<br />
Джан! Птица счастья, дорогая, ты, моя!<br />
Джан! Встреч с тобою ожидая, пою я!<br />
Очарован, очарован я тобою лишь одной!<br />
Где ты, где ты? Где-то рядом!<br />
Дорогая, ты со мной!<br />
<br />
Мафтун бўлдим! Мафтун бўлдим! <br />
Гўзал бир жононга!Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-65928164905954886362014-04-15T22:43:00.000+05:002014-11-26T19:01:44.380+05:00O‘zbekiston Respublikasining davlat madhiyasi (National Anthem of
Uzbekistan)<em>"O‘zbekiston Respublikasining davlat madhiyasi to‘g‘risida"gi Qonun 1992 yil 10 dekabrda O‘zbekiston Respublikasi Oliy Kengashining o‘n birinchi sessiyasida qabul qilingan.<br/><br/>Mutal Burhonov musiqasi<br/>Abdulla Oripov so‘zi</em><br/><br/>Serquyosh hur o‘lkam, elga baxt, najot,<br/>Sen o‘zing do‘stlarga yo‘ldosh, mehribon!<br/>Yashnagay to abad ilmu fan, ijod,<br/>Shuhrating porlasin toki bor jahon!<br/><br/>Oltin bu vodiylar - jon O'zbekiston,<br/>Ajdodlar mardona ruhi senga yor!<br/>Ulug‘ xalq qudrati jo‘sh urgan zamon,<br/>Olamni mahliyo aylagan diyor!<br/><br/>Bag‘ri keng o‘zbekning o‘chmas iymoni,<br/>Erkin, yosh avlodlar senga zo‘r qanot!<br/>Istiqlol mash'ali tinchlik posboni,<br/>Xaqsevar, ona yurt, mangu bo‘l obod!<br/><br/>Oltin bu vodiylar - jon O'zbekiston,<br/>Ajdodlar mardona ruhi senga yor!<br/>Ulug‘ xalq qudrati jo‘sh urgan zamon,<br/>Olamni mahliyo aylagan diyor!<br/><br/><a href="https://lh5.googleusercontent.com/-gZkmIEeXVPY/U0uU9uXqBEI/AAAAAAAALhk/NQh3Twnx3OU/w903-h758-no/Uzbekistan_National_Anthem-music_notes.gif" title="O‘zbekiston Respublikasining davlat madhiyasi notalari" target="_blank"><img src="https://lh5.googleusercontent.com/-gZkmIEeXVPY/U0uU9uXqBEI/AAAAAAAALhk/NQh3Twnx3OU/w451-h379-no/Uzbekistan_National_Anthem-music_notes.gif" alt="Uzbekistan National Anthem music notes" /></a>Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-10576508147620321092014-04-14T17:43:00.000+05:002016-10-14T05:35:00.148+05:00Thetan IX<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img alt="Complexity (by nerovivo)" src="https://lh6.googleusercontent.com/-IgDvdwPpoik/U0uPDtRN2KI/AAAAAAAALgc/m1OGQpuNUqQ/w500-h375-no/complexity.jpg" /></div>
<br />
<br />
<br />
Oyimning avlodi qishloqda tug’ilib o‘sganliklari sababli, men ular uchun "shaharlik" edim. Yoshligimda amakimlarnikiga tushganimda esa shaharlik qarindoshlar, do‘st-u tanishlar qishloq shevasida gapiraganimni masxara qilishardi. Bunisi mayli-ku, bir kun "Uncle Ben's" deb chaqirishni boshlashdi yaramaslar...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/zQf5gG8EOR4/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/zQf5gG8EOR4?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
Jazirama chilla issig’ida holalarimni orqamdan yetkazmay baqirtirib, ko‘cha changitib yurardim. 40-45 daraja issiqlikka o‘rganib ketgandim. East Coast ning 85-90 Farengeyti (30-35 daraja Selsiy shkalasi bo‘yicha) terlatib, suv qilib tashlardi.
Majburiy tekinxo'rlik qilayotganimga 20 kuncha bo‘lib qolgandi. Qarzga olingan 500$ ning ham ha demay tagi ko‘rina boshladi (ijara haqqi, yeb-ichish, transport chiqimlari). Har kuni ertalab kutubxonaga borib, interenetdan ish qidirishni, kutubxonadan chiqib, kuniga bitta katta ko‘chani tanlab olib, boshidan boshlab qanday mahkama bo‘lishidan qat’iy nazar kirib, ish bor-yo‘qligini so‘rashni odat qilib oldim.
William and Mary Universiteti joylashgan eng katta ko‘cha – Richmond Road mening birinchi o‘ljamga aylandi. Bed & Breakfast lar (2-3 odamlik uyda joylashgan mehmonxonalar), Books-a-million, Bloom, Days Inn, qoravoylarning mashina disklari sotadigan do‘koni (kiraverishdan to hojatxonasigacha Bob Marley rasmlari ilingan/yopishtirilgandi), gas station lar, sartaroshxona, Walgreen, umuman hammasiga navbatma-navbat kirib chiqaverdim. Birovlar studentlarni ishga olmaymiz deyishdi, birovlan "fluent English" talab qilishdi, birovlar Driver’s License so‘rashdi, birovlar so‘kdi, yana birovlar 2-3 varoqlik tayinsiz savollarga liq to‘la Application to‘ldirishni majburladi (oxirgi ish joyimdagi kollegamning iti Chorshanba kuni ertalab qanaqa ovqat yeyishligi mening ishga joylashishimga qanday aloqasi bor ekanini umuman tushunmadim men). Eng asosiysi esa, yana o‘sha o‘sha Social Security raqami yo‘qligi bilan bog’liq bo‘lgan rad javoblari edi.
"Olive Garden" restoraniga kirdim. Qaerga kirsam Manager yoki Administrator bilan gaplashishni so‘rardim:
— Hello. Can I talk to your manager please? (58-inchi marta aytayotgan bo‘lsam kerak shu jumlani deb qo‘ydim ichimda).
— Sure, - deb, bu ayol yonidan o‘tib ketayotgan huddi o‘ziga o‘xshagan ofitsant bolani to‘xtatdi. Ular ham mendaqa foydasizlardan charchaganidan, soniyalar ichida biri ikkinchisini boshlig’iga aylanardi qolardi. Borib, boshlig’ini bezovta qilib, keyin undan bezovta qilganligi uchun gap eshitib yuradimi? Oldida turgan kishi salomlashishdan u yog’iga o‘ta olmaydigan kelgindi bo‘lsa yana...
— Yes, how can I help you, sir, - dedi shumtaka yigit sir boy bermay...
— No... OK... I want to talk to your manager’s MANAGER, - dedim ayolga. Ayol norozi bo‘lib, boshlig’ini chaqirib keldi.
— Here, fill this out please, - deb boshlig’i ham surib qoldi.
Application to‘ldirishda ancha tajriba yig’ib qo‘ygandim. Boshida har bir katakni "husni xat" yozuvida to‘ldirgan bo‘lsam, endi ism-sharifimdan ikkita ikkita harf yozib ketadigan bo‘ldim (misol uchun, Anvar Sanayevni "AV SN" deb qisqartirgandek). To‘g’ri-da, agar ularga haqiqatdan ishchi kerak bo‘lsa ularga mening ismim ham, davlatim ham, qaerda turishim ham kerak emas. O’zim kashf qilgan shu oltin qoidaga asoslanib, "Olive Garden" restoranining Applicationini ham bir zumda to‘ldirib tashladim.
— Sorry, sir, you did not indicate your hobby down there, - deb ayol bo‘sh joyni ko‘rsatdi.
— Oh, I am sorry, can I borrow your pen please, - deb, CAPS LOCK ni qo‘shib turib yozdim...
— Ehm... "TO FIND A JOB?!", - dedi tajovuz qilib boyagi ayol. Men esa allaqachon chiqish eshigi oldiga yetib ulgurgandim. Application axlatga uloqtirildi...
Havo harorati kundan kunga isib borayotganday tuyulardi... Yana 5 kun o‘tdi, ishdan darak yo‘q... Yaqin atrofdagi joylarni hammasiga kirib chiqqanligim sababli, uzoqroqdagi joylarga borishga to‘g’ri keldi. Yayov yuraverib, oyoqlar ham rosa charchadi. Alfredga borib, valasipedini olishga qaror qildim.
Kun botayotgandi... Downtownga borib, Alfred ko‘rsatgan ko‘chani topdim. Bahaybat-bahaybat qoravoylar u burchakda basketbol o‘ynashardi. Meni ko‘rib, o‘zlaricha hazil qilib, gurullab kulib ham olishdi. Bu burchakda tamaki tutatgan 2-3 ayol – sochlari huddi zooparkdagi to‘tilarni rangiga o‘xshardi. Ochig’ini aytsam, "durag" va mayka kiyib olgan negrdan rosa qo‘rqardim. Bu ko‘chaning yarmi shunaqalardan iborat edi. Bitta ishongan qurolim - Social Security Office da yirtib olingan, "Alfred" va uning telefon raqami yozilgan bir parcha qog’oz edi. Ko‘chani oxiriga yetay deb qolgandim. Yana yurishga qo‘rqib, o‘tgan kungi Korvet yo‘qligiga ishonch hosil qilgach, uyga qaytishga qaror qildim. "Hey, come here" degan ayol ovozi eshitildi. G’ira-shira bo‘lganligi uchun va ayolning erkaklashib ketganligidan (to‘qol, sochi yo‘q ayol), oldimga kelayotgan kishini erkak deb o‘ylabman. "Botirlik", "dovyuraklik" va "qo‘rqmaslik" hislatlari o‘g’il boladagi baland binolar bo‘lsa, mana bu ro‘paramda turgan ayol yaqinlashib kelayotgan 9 ballik zilziladek tuyulardi.
"You lost?", - deb, telefonining ekrani meni yaxshiroq ko‘rish uchun basharamga yaqinlashtirdi.
"This... this...", - deb, qaltirab-qaltirab, qog’ozni berdim. Amerikada mahalliy halq uchun men o‘zbek emas, balki millionlagan "Latinos"lardan biri ekanligim esimga tushib, Los Angeles dagi qoralar va ispan tillilar orasidagi tugab bitmas qirg’inbarotlar hayolimdan o‘tardi...
— You lookin’ fo A-fred?
— Yes. MY FRIEND Alfred! Alfred is my FRIEND!
— Okay... [qo‘ng’iroq qila boshladi] Yo, Fred, where are you? Dis young man is lookin’ fo ya... Yeah... Yeah... [menga qarab] whach your name?
— Russian guy...
— You comin’ here tonight, homie? Oh, wid her? OK... Yeah... Yeah, gotcha... [telefon yopildi] So, he said he is wid his gurl... Come tomarrow at noon. He said he will give you sumthin’...
— Senk yu verri mach.... Senk yu... [joning sog’ paytida quyon bo‘lib qol]
Amerikada pul daraxtda o‘smasligini bilardim-u, lekin ish topish bunchalik qiyin bo‘lmas deb yurardim. Downtown inggayam, Amerikanggayam, qoravoylaring-u, mashinalaringgayam... Eee, menga shu kerakmidi, a? Hozir qishloqdagi sinfdosh-ulfatlarim mazza qilib cho‘milib, tarvuz-u shashlikni yeb yurishibdi. Men esa sarson-sargardon bo‘lib, birovni yurtida azob chekib yuribman. Qarz pulga olingan ovqatning ham ta’mi boshqacha bo‘larkan... O’tmaydi-da hech narsa...<br />
<br />
<img alt="It could have been worse, John. A lot worse." src="https://lh6.googleusercontent.com/-3KyaYnNxbE4/U0uQ2z27ZSI/AAAAAAAALhQ/7xMVRhrbehY/w320-h215-no/It-Could-Have-Been-Worse-Samuel-L.-Jackson.gif" />Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-56998286189153891652014-04-09T13:00:00.000+05:002014-11-26T19:01:44.376+05:00Thetan VIIIhttp://www.youtube.com/watch?v=dvMgn9XgSyI<br/><br/>Richmond dan chiqqan avtobus Virginia Beach tomon ketayotib, kichkina bekatda to‘xtagandek meni va yana ikkita qoravoyni Williamsburgda qoldirib ketdi. Tanishim kelishini kutaverib, Transportation Center ni tarixidan tortib, qaerda nima bor ekanligigacha yodlab olgandim.<br/><br/>2 bedroom (3 xonali) kvartirada to‘rtta bo‘lib turishayotgan ekan, men beshinchisi bo‘lib qo‘shildim. Dushanba bo‘lishi bilan-oq, ertalab turib Busch Gardens ga bordim. Menda ulardan offer bo‘lmaganligi uchun, navbatga turishimni so‘rab, "list of available positions" qog’ozini berishdilar. Ichidan o‘zim tushunmaydigan bittasini tanlab qo‘yaverdim (Merchandise Operations).<br/>Semizroq kishi chiqib, ism-sharifimni o‘qishga uringanda foyda yo‘qligini anglagach, harflab o‘qiy boshladi. U o‘tirgan "cubicle"ga borib, hujjatlarni berdim.<br/><br/> — No Social Security?<br/> — I will get it soon.<br/> — How soon?<br/> — Maybe in 10 days.<br/> — Give me the list of available positions... Hmmm, this is gone, this is gone, this also... So, do you like cooking?<br/> — No.<br/> — Hmmm...<br/> — I am good with numbers.<br/> — Cool. You will be a cashier. Not in Busch Gardens, you will be joining a team in Water Country USA. Here’s your supervisor – Victor’s contacts.<br/><br/>Bu kishi turimni ko‘rib, ispancha biladi deb, Puerto Rikalik bolaga yubordi. Ha inson, hujjatlarimni registraciya qilganda davlatimni ko‘rding-ku, mantiq qani?<br/><br/> — Before you leave, take this paper. You will have to complete a two days training. But to do so, we will need your Social Security number in our database. Come back when you get the number.<br/><br/>Ish berishmadi, aldashyapti deb, Social qilgani Transportation Centre ga bordim. Williamsburg da Social Security Office bo‘lmaganligi uchun qo‘shni shahar – Newport News ga borishga to‘g’ri keldi.<br/><br/>Kutubxonadan manzilni yozib olib, "Grey Lane" avtobusiga o‘tirib, yarim soatdan keyin Newport News ga keldim. Shaharni umuman bilmaganligim uchun, yo‘lda "garage sale" (ishlatilgan asbob-uskunalar, qurol-yaroq hammasini topsa bo‘ladi) bo‘layotgan joydagi kishidan qanday qilib Jefferson Avenue 11706 borishimni so‘radim. Pul tejayman deb, yayov ketayotgandik-da. Qora tanli akaxonni nimalar deganini tushunmasdan, to‘g’ri yo‘l-ku, chiqarman bir joyidan deb, o‘z bilganimcha bosaverdim. 10-15 daqiqa yurar-yurmas mana bu ulov signal beryapti:<br/><br/><img src="https://lh6.googleusercontent.com/-d8m0tBln7KI/U0S2PAN5YGI/AAAAAAAALbc/NZxZyP_4PrU/w800-h360-no/kabrialet.jpg" alt="Kabrialet" /><br/><br/> — Are you WALKING to that place, my friend?, - dedi boyagi akaxon.<br/> — Yes, - dedim, o‘zimcha 25 daqiqalik yo‘l yurib ketayotgandek.<br/> — You are crazy, man. Jump in, - dedi-da, eshigini ochib berdi.<br/><br/>Bunaqa mashinaga o‘tirgandan keyin olaman deb rejalashtirgan valasipedlar hayoldan yashin tezligida chiqib ketadi-da...<br/><br/> — Where are you from?<br/> — I am from Russia (-stan deba aytsam Afg’on deb eshitib, yo‘lda tushurib ketadi deb qo‘rqdim).<br/> — Really?<br/> — What?<br/> — You are from Russia?<br/> — Yes.<br/> — Which part of Russia?<br/> — Which part you know?<br/> — Sakhalin, Vladivostok...<br/> — No, you know Siberia? I am from southern Siberia.<br/> — Oh, okay. What are you doing here?<br/> — I am working at Busch Gardens (yo‘q ishni aytib, maqtanib oldim).<br/> — Really? You like it?<br/> — Yes...<br/> — Where are you staying here?<br/> — In Williamsburg. Merrimack Trial.<br/><br/>Shu bilan dialog ham ortga chiqa olmaydigan "tupikka" kirdi. Social Security Office ga kirib, nima qilishimni ko‘rsatdi-da, telefonim yo‘qligini bilgach bir parcha qog’ozga "Alfred" deb yozib, telefon raqamini berib, "Call me when you done" deb chiqib ketdi. Hujjatlarni topshirib chiqsam, meni kutib turibdi. Huddi boshlig’ini kutib turgan haydovchidek, eshikni ochib o‘tqizib, yo‘lga otlandik.<br/><br/>Yashash joyimni biladi, o'ldim deganda avtobusgacha olib boradi deb, erkin o‘tirib oldim. Cincinnati da qiynalganlarim haqqiga Hudo bir siylayapti-da deb qo‘ydim ichimda.<br/><br/> — I live in Downtown, - deb kayfni beliga tepdi.<br/> — Williamsburg Downtown?<br/> — Yeah.<br/> — You going home now?<br/> — Yeah, I will drop you off on Merrimack road.<br/> — No, can you go to Downtown, because I have to use Internet in Public Library?<br/> — OK, but don’t you have a bike or something?<br/> — I will buy next week.<br/> — Do you like my car?<br/> — Yes. Expensive?<br/> — 40 thousand.<br/> — Where do you work?<br/> — I am retired. I served in Vietnam.<br/> — War?<br/> — Yeah, killed 7 people... Do you have a girlfriend?<br/> — Here? No.<br/> — Russian girls are beautiful...<br/> — You like Russian girls?<br/> — Uh huh.<br/> — You married?<br/> — Nah... girlfriend... have two kids...<br/> — Why not married?<br/> — Wife’s a trouble...<br/> — ...<br/> — Look, I live on this street. I have one spare bike if you need, but cannot give you today. Come visit me some day, I will give you that bike. There is the Library. I gotta go...<br/> — OK, senk yu, Alfred...<br/><br/>Yana bir kun o‘z nihoyasiga yetdi...<br/><br/>http://www.youtube.com/watch?v=qrGPxvL1_J0Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-41094095457324477042014-03-10T23:11:00.000+05:002014-11-26T19:01:44.342+05:00Thetan VII<img src="https://lh6.googleusercontent.com/-jYkUpW_rzSU/Ux2yomcXuGI/AAAAAAAAKyI/szXxZsoz2ow/w604-h295-no/samolyot.jpg" alt="Самолёт" /><br/><br/>285$, hujjatlar va "Work and Travel" markazining turli yo‘riqnomalari solingan salafan paket bilan Amsterdamdagi Schiphol aeroportida turganimga ishonmasdim. Ikki soatdan keyingi New York reysiga tayyorlanib, meni u yoqda nimalar kutmoqda degan qo‘rqinch bosa boshladi. Ortga yo‘l yo‘q...<br/><br/>http://www.youtube.com/watch?v=rLg1L-XUnTA<br/><br/>Aeroportdagi tekshiruv va so‘rovnomadan o‘tib, to‘g’ri Shuttle Bus (ekspress avtobusi) ga o‘tirib, Port Authority ga keldim. Bu yerdan Amerikaning xohlagan shahariga Greyhound avtobuslari orqali borsa bo‘ladi. Dallas (Texas) shahrigacha 45-50 soat, Charleston (Janubiy Karolina) shahrigacha 24-30 soat, Washington (DC) gacha 8-12 soat, San Francisco (Kaliforniya) shahrigacha 4-5 kun, Bozeman (Montana) gacha 72-80 soat yo‘l yurish kerak ekan. Bizning manzil Cincinnati (Ogayo) shahri edi.<br/><br/>Avtobusga chiptani olib, Manhattan ni aylanishga chiqdim. Times Square da turar ekanman, yarqirab turgan chiroqlar, ko‘ngildagi qandaydir qorong’u g’ashlik, shu yerga kelganimdan bag’oyat hursand ekanligim-u, kelajakning bir katta so‘roq belgisiga aylanganligi hammasi qorishib, qandaydir o‘ziga xos betaraf his-tuyg’u paydo bo‘ldi.<br/><br/><img src="https://lh6.googleusercontent.com/-PX7UHgGLE6s/Ux22mEfj6bI/AAAAAAAAKyc/7yjtggkrE1U/w800-h431-no/avtobus.jpg" alt="Автобус" /><br/><br/>Columbus (OH) shahriga yetganda Denisga qo‘ng’iroq qilib, 2-3 soatdan keyin Cincinnati da bo‘lishmni aytdim. Ertadan ishni boshlasam, 100 kun kuniga o‘rtacha 8 soatdan soatiga 8$ olsam, 6 400$ topar ekanman, deb o‘ylab qo‘ydim o‘zimcha. Avgust oylarida "Cincinnati Open" tennis musobaqasi boshlansa, ko‘proq ish so‘rab, 7 000$ ga yetkazaman degan reja ham bor edi. Ish "Days Inn" mehmonxonasining housekeeping/laundry "departamenti"da bo‘lganligi uchun ingliz tili rivojiga qo‘shiladigan hissa kamroq bo‘lishi kutilgandi. "I want this, I want that" va "I do not want this, I do not want that" ni bilsang, yozdan muammosiz chiqa olasan deb qo‘ydi Denis meni Sharonwoods dagi uylarning biriga joylashtirish uchun olib kelayotib.<br/><br/>Samarqandlik akalar bilan yashashimni bilib, hursand bo‘ldim. Kelishim bilan yuzimdagi tabassumni yashira olmay, "assalomu alaykum" deb baqirib yuboribman. Salomimga alik olishib, qaysi xonada yotishimni va nimalar qilishim kerakligini ruscha tushuntira boshlashdi. Ie deb turib, 1-2 o‘zbekcha "ice-breaker" savollardan qo‘ydim. Savolni eshitmaganday bo‘lib, o‘zaro tojik tilida gaplashishib, xonamdan chiqib ketishdi...<br/><br/>AmeriFood ga borib, 50$ ga 10-12 kunlik mahsulot olib keldim. 285$ - 30$ (Shuttle Bus) - 80$ (Greyhound chiptasi) - 15$ (Times Square dagi burger) – 12$ (Pittsburg dagi nonushta) – 50$ (ovqat) = 130$ atrofida pul qoldi. Ikki kun o‘tdi, ish yo‘q. To‘rt kun o‘tdi, ish yo‘q. Bir hafta o‘tdi, Denisdan hali xabar yo‘q. Xo‘sh, ikki qo‘limiz bo‘sh... birovga ishonib o‘tirmasdan, Public Library ga borib, internetdan ish izlashni boshladim. Social Security raqami bo‘lmaganligi uchun, chiqayotgan ishlarning deyarli hammasi menga to‘g’ri kelmasdi.<br/><br/>Senegallik kirakash Amadou bilan Social Security qilgani Downtown ga borayotib tanishdim (biz turgan dahadan shahar tomonga avtobus umuman yurmasdi). U ham AQShga birinchi kelgan damlarini eslab, rosa gapdan oldi. Yosh bola ekanligimni aytib, qiyinchiliklar ko‘p bo‘lsihi, lekin hech qachon berilmaslikni aytdi. Endi kelgan immigrantga qiyin bo‘lishini bila turib, kilometrajida ko‘rsatilgan 35$ ni sentigacha sanab oldi...<br/><br/>Nimagadir bu shaharda uzoq ushlanib qolishga ko‘zim yetmasdi. Social Security esa faqat ikki haftadan keyin tayyor bo‘lishi ma’lum bo‘ldi. Yetmaganidek, hujjatlarni to‘liq olib kelmaganligim uchun, meni qabul qilmay qaytarib yuborishdi. Suvga tushgan mushukdek uyga keldim... Kutubxonaga borib, pochtamni tekchirsam, tanish boladan maktub kelibdi:<br/><br/><blockquote>"Работу нашел. Чачов мало. Хата есть. Ничего не обещаю, но работу можно найти - приезжай."</blockquote><br/><br/>Kechqurun birga turadigan akaga ish topmaganligimni aytgandim. 1-2 soatlardan keyin aka kelib, Kenwood yaqinida bir dog’istonlik kishining o‘g’li Taekwondo klubi ochayotganligini va tozalanishi kerak bo‘lgan katta joy bor ekanini aytdi. Ertasi kuni kelib, meni va yana bir bolani olib ketadigan bo‘ldi. Ishladik. Yetmish-yetmish dollardan deb, 140 dollarga mening nomimga chek yozib berdi. Sherigimga chekni pulga alishtirib berishimni aytib, o‘zimda saqlab qoldim. PNC va Fifth Third banklariga borsam, chekni qabul qilishmadi. Faqat Chase bankidan alishtira olishimni bilgach, bu ish keyinga qoldirildi...<br/><br/>Ikki kun o‘tar o‘tmas toqatim toq bo‘ldi. Qolgan 90$ ning 80$ ni televizor oldiga qo‘yib, bu yerda qola olmasligimga uzr so‘rab, ikki haftalik yashash haqqi deb qo‘ydim. Kalitni qo‘shniga tashlab, ko‘chamiz boshidagi taksofondan Amadouni kelishini so‘randim.<br/><br/>Shanba kuni edi. Amadou sudralib kelgunicha soat ham 12 bo‘lib ulgurgandi. Chase bankni topguncha yana 40 daqiqa o‘tdi. Borib navbatga turishim bilan, qatorni yopib qo‘ydi. Hayriyat, ulgurdim. Men Chase bank 15-00 gacha ishlaydi deb beg’am bo‘lsam, ular Shanba kuni 13-00 da yopilar ekan.<br/>Downtown ga kelganda Amadou ning kilometraji 80$ ko‘rsatar edi. Ahvolni tushuntirdim:<br/><br/> — Brother, I am going to East Coast, so I will need 80 dollars to buy a Greyhound ticket. I can give you only 50, sorry.<br/> — OK, take care of yourself.<br/><br/>Yo‘q do‘ppini osmonga otib, cho‘ntakdagi 7$ va chaqalar bilan Williamsburg (Virginia) shahriga yo‘l oldim...<br/><br/><img src="https://lh6.googleusercontent.com/-Zm-M5-JKV9U/Ux25qwjWlJI/AAAAAAAAKzA/R_rLKtU7VlQ/w500-h319-no/nothing-to-lose.jpg" alt="Nothing to lose" />Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-48008634204097183462014-03-03T17:04:00.000+05:002016-10-14T05:37:25.425+05:00Thetan VI<img alt="Tumanli yo'llar" src="https://lh5.googleusercontent.com/-quBuK5Zj-Fc/UxQmaJx4ojI/AAAAAAAAKvI/bc-OsOQpAv4/w604-h193-no/tumanli-yollar.jpg" /><br />
<br />
2-kurs boshlanganiga bir oy bo‘lar-bo‘lmas qaysi fan qiyin, qaysi fan oson, qaysi biridan necha baho olishim tayin edi. O’qishga bo‘lgan avvalgi jo‘shqin qiziqishdan asar ham qolmagandi. Hayot yana stagnatsiya fazasiga o‘tayotgandek tuyulardi.<br />
<br />
Bir kuni do‘konchadan yegulik olayotib, Amerikaga talabalar jo‘natayotgan programmaga ko‘zim tushib qoldi. Telefon raqamlarini yozib olib, yotoqxonadan telefon qildim. Programmada qatnashish uchun puldan boshqa hammasi bor edi... 60 ta stipendiyani yig’sam, kerakli summani jamlab qo‘yar ekanman, lekin bir yilda 12 martagina stipendiya berilardi-da...<br />
<br />
Shunday qilib, qurulishga borishga qaror qildim. 1-2 joyga borib ko‘rsam, ishlasang faqat kunduzi ishlaysan, bo‘lmasa ish yo‘q deyishdi. Kunduzi darslarim bo‘lganligi uchun menga tungi ish kerak edi. Bo‘sh vaqtlarimda yollanma ishchi bo‘lib, yuk tashidim, gazeta tarqatdim, ofislarni tozaladim, hech qanaqa foydasi yo‘q "сетевой marketing" treninglarida ham qatnashishga ulgurdim. Topgan pulim esa qo‘lga yuq ham bo‘lmadi. Qish kelsa bunaqa ishdan mayib bo‘lishim turgan gap edi.<br />
<br />
— ...<br />
— Ada, shuncha kerak. Amerikaga ketmoqchiman kelasi yozda...<br />
— Qayoqqa? Nimalar deyapsiz, Toybola?<br />
— Amerikaga! Amallab beringlar, iltimos. Qaytarib beraman kelganimdan so‘ng.<br />
— Ehe, bo‘lsa uyni ta’mirdan chiqarib olmasdikmi? Ahvolni tushunib turibsan-ku... O’quv yiling boshlangandan beri senga ham pul yubora olmayapmiz...<br />
— Mendan havotir olmanglar... pul yetadi... Yangi yilgacha so‘rab-surishirib ko‘ra olasizmi u-budan?<br />
— Hozir kim beray deb turibdi, bolam... O’qishing yaxshimi?<br />
— ...<br />
<br />
Dialog samarasiz yakunlandi. ATS dan yotoqxonaga ketayotib "Rus ruletkasi" shaydosi Silyani ko‘rib qoldim. Mening ahvolim unikini oldida "shokolad" edi: MGUda o‘qiydigan uchrashib yurgan qizi bilan urushgan, kazinoda 600$ yutqazgan, kompyuterini monitori ishdan chiqqan... Unga ham, menga ham ish kerak bo‘lganligi uchun ikkimiz tez til topishdik. Restoran va mehmonxonalardagi yaxshi ishlarni chaqqon talabalar o‘quv yili boshida egallab bo‘lgandi.<br />
<br />
"Kecha men pul yutqazgan kazinoga barmen kerak, ish kerak bo‘lsa shu yerga bor", - dedi Silya.<br />
<br />
http://www.youtube.com/watch?v=E8lIBs3dbJI<br />
<br />
Baribir ishga olmaydi, anketa to‘ldirsam to‘ldiribman-da deb borib keldim. "Ish tajribasi" degan qismiga kelganda qishloqda sinfdoshlar, ulfatlar va qavm-qarindoshlarnikida to‘y-ma’rakalarda qilgan xizmatlar yodimga tushidi. Restoran deb, qo‘shtirnoqqa qishloq nomini yozib, yoniga boshimga kelgan sanalrini yozib qo‘ydim. Ertasi kuni kelishimni so‘rashdi.<br />
<br />
Pit-boss chiqib, to‘g’ri "Генеральный менеджер" oldilariga kirishimni aytdi. 35 yoshlardagi tatar kishi adashim bo‘lib chiqdi. Matematika va qishlog’im haqida biroz gaplashib, oylik maosh 200$, olti kunlik ish, ish vaqti 19-00 dan ertalabki 6-00 gacha ekanligini, uydan olib ketib/uyga olib kelib qo‘yish shartlarini aytdi.<br />
<br />
<img alt="Бармен" src="https://lh6.googleusercontent.com/-Njf2AkDvDzY/UxQoUztatWI/AAAAAAAAKvc/o7OB048yKpI/w604-h337-no/barmen.jpg" /><br />
<br />
Tatar kishi oylik berishdan oldin (konvertda berilardi) kim qanday ishlaganini analiz qilib, qayerda kamchiliklar bo‘lganini ko‘rsatib turardi. Birinchi oy natijasi: 200$ oylik, 100$ bonus va keying oyning oyligi 300$ ga ko‘tarildi. Ikkinchi oy natijasi: 300$ oylik, 100$ bonus va 500$ oylik maosh bilan diler bo‘lish taklif qilindi (bosh tortdim). Uchinchi oy – 300$ oylik, 200$ bonus va uyga qilingan qo‘ng’iroq:<br />
<br />
— ...<br />
— Oyi, o‘qishlarim zo‘r. 1-yarim yillikni "5" baho bilan tugatdim – "повышенная стипендия" berishadi. Yozda Amerikaga ketyapman... Uch oydan beri tungi ishda ishlab yurib, anavi aytgan programmani pulini to‘lab qo‘ydim. Borib-kelish chiptasini olsam bo‘ldi, viza olishga elchixonaga yuborishadi. Rostini aytsam, buzuq odamlardan charchadim, boshqa u yoqqa oyoq bosgim yo‘q. Haromga bo‘ynimgacha botib bo‘ldim, vijdonim chidamayapti. Yordam berib yuboringlar, iltimos...<br />
<br />
Trubkadan faqat yig’i eshitilardi... Nimagayam aytdim deb rosa afsus tortdim...<br />
<br />
Oyim boshqa shu ishxonaga bormasligimni so‘rab, ikki kun ichida chipta olgani pul yubordi. Shu kundan boshlab oyim bilan har kuni kechga ishda emasligimni isbotlash uchun telefonda ikki daqiqa bo‘lsa ham gaplashib olardik...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/iy8-hNyWEEw/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/iy8-hNyWEEw?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<br />Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-39654700865847343072014-02-27T21:30:00.000+05:002016-10-14T05:39:21.206+05:00Thetan V<img alt="Soat" src="https://lh3.googleusercontent.com/-F-TN-9jLEJg/Uw8css8_AzI/AAAAAAAAKnM/JqiL3sn31GU/w640-h290-no/soat.jpg" /><br />
<br />
O’qishga kirishishim bilan kunlar tez o‘ta boshladi. 17 ga to‘ldim. Adaptatsiya jarayoni esa shahardan qishloqqa tushgan yangi uylik kelinnikidan ham cho‘zilib ketdi. Guruhimda sakkizta qiz va beshta bola edik. Bir oy bo‘lar-bo‘lmas, ikkitasi muddatidan oldin o‘qishdan ketishga majbur bo‘ldilar (досрочное отчисление). Olib kelgan 200 dollardan 100 qoldi. Stipendiyaga faqat ikki oydan keyin ilinishim bankka hujjatlarni topshirganimda ma’lum bo‘ldi. Demak, qolgan soqqani tejab ishlatib, amallab turish kerak edi.<br />
<br />
Mukkasiga tushib o‘qib yurgan kunlarimning birida "старшак"lar (4-kurs studentlari) "перваш"larni tungi soat 1-00 da belgilangan xonada hozir bo‘lishliklari haqida eshitdim. Bizning xonadan Botan, Yersh va men bordik. Bizdan tashqari yana beshtasi xonada armiyada safga turgandek turishardi. Yershni aftida "kirdyk!" deb yozilganday, Botanga esa baribir edi. "Понятия" berish boshlandi... Besababdan besabab kaltak yedik. O’zbek bo‘lganligim uchun menga "десерт" ham tayyorlashibdi. Harchasi, ertasi kuni darsga bora olmadim. Kechga yaqin zo‘rg’a turib, Yershdan kecha nega Drist biz bilan "kaltak yegani" bormaganligini so‘radim. Keyin bilsak, Dristning bizdan 2-3 yosh kattaroq opasi kechagi yigitlarning biri bilan yurarkan. Bizni himoya qiladi deb o‘ylagan karatist boladan umid qolmadi...<br />
<br />
<img alt="Подрался" src="https://lh6.googleusercontent.com/-ot4G7zPPCBI/Uw8e_tk7BLI/AAAAAAAAKng/sc0VgfphCfg/w405-h537-no/podralsya.jpg" /><br />
<br />
Nariroqdagi xonada Kaan yashardi. Arsenalida PB-4 va PB-4M markali OSAlar, gazli "Makar", "travmat Makar", yig’iluvchi pichoqlar bor edi. Amakisi Prokuraturada ishlardi va u bundan to‘laligicha foydalanardi. Kaanning xolasining o‘g’li shahardagi eng boy maktablarining birida o‘qirdi. Shu bola unga kimning qanaqa bola ekanligini, kimda qancha pul va telefon yurishini, kim qachon darsdan chiqib, qaysi tomonga qarab yurishini yetkazib turardi. Kaan esa qulay vaqt va joyni topib, avvaldan tuzilgan rejasi bo‘yicha maktab bolalarini o‘marardi. U Yersh va Drist bilan judayam qalin do‘st bo‘lib olganligi sababli, ora-cho‘ra bizning xonaga kelib, nima qilganligi haqida gapirib turardi.<br />
<br />
Oktyabr oxirlarida "starshak"lar va’da bergan "tirashishlar" boshlandi. "Yavka obyazatel’na" edi. Bormaganingni bilib qolsa, "strelka"dan keyin kelib do‘pposlashardi. Shunday to‘qnashuvlarning birinchisi to‘palonsiz yakuniga yetdi. Ikkinchisida mag’lub bo‘lib, eski zavod territoriyasidan zo‘rg’a qochib qutildik. Uchunchisida esa, raqib tomon kelmaganliklari sababli, shahardagi eng katta "igroteka" - "Sigma selection"ni (60 ga yaqin kompyuter turardi, 18 tasiga 9 tadan ikki jamoaga bo‘linib o‘tirdik) hech kim halaqit bermasligi uchun ertalabgacha sotib olib, rosa qirildik (impulse 101).<br />
<br />
Sessiya yaqinlashardi. Baholarim og’irni osti, yengilni usti bilan yuradigan boyvachchalarning o‘g’il-qizlaridan yaxshiroq edi. Imtihonlarni "3" olmasdan topshirsam, ikkinchi yarim yillikda ham stipendiya berishardi. "Iqtisod tarixi" fanidan kitob o‘qib o‘tirgandim. Qayerdanam 4-kursdagilarning biriga mening o‘zbek ekanligim esiga tushib qoldi.<br />
<br />
— "Саламалейкум, братишка! Как делишки?", - deb, rangida rang yo‘q, gapida tuzi yo‘q "sulton sovuq" kirib keldi...<br />
— "Хорошо", - dedim, nafasim ichimga tushib.<br />
— "Давно я пловчика не хавал. Значит, сегодня ты будешь готовить плов!", - dedi-da, qo‘limdagi kitobni tortib oldi.<br />
<br />
Umrimda palov pishirb ko‘rmaganman. Bilganimcha qilishga majbur bo‘ldim. Natija = shovla... Palov yegisi kelganlar yaxshilab do‘pposlashdi... Qaysi axmoq alyuminiy kastryul’da palov pishiradi???<br />
<br />
Ha demay qaxraton qish ham boshlandi.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/GIoZbUpM1qM/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/GIoZbUpM1qM?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<br />
<br />
Qarama-qarshi xonada 3-kurs Nazariy Fizika talabasi jugut bola, Avraam yashardi. Laqabi murojaat qilayotgan odamning kayfiyatiga qarab Avi yoki "jid" bo‘lib o‘zgarib turardi. U hech kim bilan gaplashmasdi, hech kimga qo‘shilmasdi. Ikkinchi semester boshlarida "старшак"lar kelib yana boshimni qotira boshlashdi. Agar men jugutga borib, "menda ovqat qilgani hamma mahsulot bor, lekin men aynan SENDAN kartoshka, sabzi, moy, sarimsoq, piyoz va boshqa mahsulotlar olib ovqat qilgim kelyapti" deb aytib, kerakli narsalarni olib kelsam, ular meni yilning oxirigacha tinch qo‘yishliklarini aytishdi. "Узбек против Еврея! Посмотрим, кто кого сделает?!" deb, amaliy mashg’ulotlardan ozod etilgan miyasi yo‘q bir to‘p 4-kurs talabalari hammani tinchlantirib, devor orqasiga berkinib olishdi. Avraam bilan umuman tanish emasligim sababli, nima kutishni ham bilmasdim. Afsuski, tomosha kutilganidek bo‘lmadi. Uning xonasini eshigini ochib, hayolda bir necha marotaba qaytalangan gapni aytdim. Avraam gap nima haqida ketayotganini darrov tushunganday bo‘lib, og’zini ham ochmay hamma kerakli mahsulotlarni berdi. Borib ovqat qilib berdim... Shunday qilib, palovdan keyingi yeyilgan kaltak 1-kursadagi so‘nggi do‘pposlash ekanligi rasman tasdiqlandi.<br />
<br />
<img alt="Judo-Islamic friendship" src="https://lh3.googleusercontent.com/-Ivb32rvGCGA/Uw8hImj-waI/AAAAAAAAKn8/hCqtfs5DM3c/w560-h384-no/Judeo-Islamic-friendship.jpg" /><br />
<br />
Birinchi kursni "3" bahosiz bitirdim. O’tgan 300 kun ichida ko‘rmagan narsalarni ko‘rib, qilmagan ishlarni qilishga to‘g’ri keldi. Yegan kaltaklarimga afsus tortmayman-u, lekin baribir asorati qolar ekan. Qachonlardir o‘qishga tushdim deb, o‘zimni porloq kelajak shohko‘chasida turgandek his qilgan bo‘lsam, endi agar hayot shu tarzda davom etaversa porloq u yoqda tursin, umuman kelajak bo‘lmasligini anglab yetdim. Yozni qishloqda o'tkazdim.<br />
<br />
Aytgancha, Kaan qish boshlanishi bilan surunkali pnevmoniya kasalligiga chalinib, shahardagi Temiryo‘l kasalxonasidagi palataga May oyining oxirigacha mixlandi. O’qishini Prokuror amakisi yoptirib berdi...Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-40151403844941854322014-01-25T00:30:00.000+05:002014-11-26T19:01:44.337+05:00Thetan IV<img src="https://lh6.googleusercontent.com/-8wOEB4etXyw/UuPfS2kX-II/AAAAAAAAKgc/f9tsKo2IQ34/w800-h317-no/globe.jpg" alt="Globe" /><br/><br/>"Документы, пожалуйста", - deb, xizmat kiyimdagi aka to‘xtatdi.<br/>"Hozirgina anavi yerda hamkasbingizga hujjatlarni ko‘rsatuvdim", - deb ruschalab aytgim keldi-yu, lekin anchagina grammatik xato qilishimdan qo‘rqib, "Вот...", - deb so‘ralgan qog’ozlarni berdim. "Musor"lardan qanchalik bezor bo‘lishinmi tasavvur ham qila olmasdim...<br/><br/>Kelgan kunim yotoqxonaga ruxsatnoma olib, o‘quv yilining rasmiy ochilish marosimiga tayyorlanish kerak edi. 3-qavat. Chap tomondagi sakkizta xonada o‘g’il bolalar, o‘ng tomondagi sakkizta xonada qizlar turardi. Har bir xonada ikkitadan ikki qavatli yotoq (двухъярусные кровати) qo‘yilgan. Vaxtadan kalit olay desam, komendant xonangda odam bor dedi. Mendan ham erta kelganlar bor ekan deb ko‘tarilib, eshikni taqillatdim...<br/><br/>[b][i]"Privetstvuyu. Menya zovut Botanov Botan Botanovich. Ya pervokursnik Kafedry Matematicheskoy Kibernetiki i Sistemnogo Programmirovaniya",[/i][/b] - dedi Botan, bir qo‘li bilan ishtonbog’ (rezinka) bog’langan "+5"lik ko‘zoynagini to‘g’irlab, ikkinchi qo‘lini menga uzatib. U yotadigan to‘shak yonidagi devorda muxolifatchilarning bayrog’i va Uinston Cherchilning portreti ilinib turardi (men na bayroqning qanaqa bayroq ekanini, na anavi shlyapa kiygan kishining kim ekanligini bilardim... keyin tushuntirib bergandi u).<br/><br/>Uydan olib kelayotgan ikkita katta so‘mkani (bittasida fufayka, telpak, botinka va shunga o‘xshash qishki kiyimlar, ikkinchisida o‘rik-magiz, yong’oq, bodom, 1-2 konservalangan baliq, "sgushenka" — umuman oziq-ovqat) uchinchi qavatgacha ko‘tarib chiqish jismonan toliqtirgan bo‘lsa, mana bu qarshimda turgan odamsimon maxluq aqlan holdan toydirdi.<br/><br/>Atrofimda nima bo‘layotganini anglay olmay turgan bir paytda qo‘li havoda qolib ketgan Botan yana gapirdi:<br/><br/>"Pomoch’ s sumkami?"<br/>"N-E-T, ya sam", - dedim(mi?)... Bunaqa talabalar ertaga meni yamlamay yutadi-ku, qanday qilib raqobatlashaman degan hayol kechardi. Hali yana ikkitasi kelishi kerak. Ular ham shu kategoriyadan bo‘lsa, unda mening bu xonaga qadam ranjida qilishim kerak yoki kerak emasligi haqida o‘ylashni boshladim... Mayli, boradigan boshqa joyim yo‘q, shu xonada yotganimcha yotaman deb narsalarimni joylashtirib, yaqinroqdagi hiyobonga chiqib ketdim...<br/><br/>Ertalab Drist va Yersh kirib kelishdi. Bir haftadan beri shaharda qarindoshlarinikida bo‘lganliklarini aytib, o‘zbek bilan yashashni umuman kutmaganliklarini aytishdi. Yershning yurishi ham, turishi ham taniqli artistlardan qolishmasdi. "DJ"lik (musiqa disklari kollektsioneri) bilan anchadan beri shug’ullarkan. Ingliz va frantsuz tillaridagi qiyin-qiyin gaplarni qo‘shib gapirardi (qishloqdagi xonandalarni eslab, ular ham xonandaman deb yuribdi-da... dedim ichimda). Aytayotgan gaplarining 65% ga tushunmasdim. Drist mahoratini kiyim ilgichdagi (shkafdagi veshalka) kiyimni oyog’i bilan olib ko‘rsatgandi – karate qora belbog’ sohibi. Qisqasi, ruhan dabdala ahvolda edim... To‘g’ri-da, bu huddi "Start" chizig’ida turgan Mersedes, Lamborjini, Toyota va eshak arava poygasidek edi...<br/><br/><img src="https://lh6.googleusercontent.com/-JPR6tePppT8/UuJ3ha0L0_I/AAAAAAAAKgE/hKy69DCN3Bs/w250-h269-no/okay-meme.jpg" alt="Okay" /><br/><br/>Xonadagilar hammasi hursand, hushchaqchaq yangi o‘quv yili boshlanishi munosabati bilan uyushtirilayotgan kontsertga ketishdi... Qishloqqa ketgim keldi. Go‘yoki bu yerdagi bir daqiqa qishloqdagi bir yildek o‘tayotgandek tuyulardi. Bunaqa tushkunlikka umrimda hali tushmagandim. Stol ustidagi Botan olib kelgan elektr samovari qishloqni eslatib, battar qo‘msatardi...<br/><br/><img src="https://lh6.googleusercontent.com/-jGTHXz8n4K8/UuJ3SAqxnmI/AAAAAAAAKfw/gsMN2qCemA4/w347-h461-no/samovar.jpg" alt="Samovar" />Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-1761671381858180562014-01-20T23:14:00.000+05:002016-10-14T05:41:28.615+05:00Thetan III<img alt="Tog’lar" src="https://lh3.googleusercontent.com/-h1mah-x2QVY/Ut0a64A23UI/AAAAAAAAKdA/G_-foxylJ1M/w800-h285-no/tog%25E2%2580%2599lar.jpg" /><br />
<br />
Maktabning so‘nggi yillari darsga 1-1,5 soat erta keladigan odat paydo bo‘ldi. Sinfimiz derazasidan uzoqdagi tog’larni tomosha qilish judayam yoqardi. Bir cho‘qqidan ikkinchisiga o‘tish uchun, turgan cho‘qqidan pastroqqa tushib, keyin balandroq bo‘lgan cho‘qqi zabt etilishi hayoldan o‘tib, hayot ham huddi shunday qonun-qoidaga asoslanganmikan deb o‘ylab qo‘yardim...<br />
<br />
O’quvchilik yillari davomida tumanlararo fan olimpiyadasida erishilgan to‘rtinchi natija va halqaro yosh-o‘smirlar (Toshkent, Dushanbe, Jizzax, Samarqand, Chimkent, Taroz, Bishkek, Talas shaharlaridan kelishardi) futbol musobaqalarida chap qanot himoyachisi bo‘lishdan boshqa hech qanday ko‘zga ko‘rinarli muvaffaqiyat bo‘lmadi... Duzzang bo‘lib duzzang bo‘lmadim, yo a’lochi bo‘lib ko‘zga tushmadim, sportchi bo‘lishlik ham nasib qilmadi, bir hunar ham eplamadim. O’zimni huddi oyimga palov tayyorlash uchun guruch tozalash jarayonidagi millionta oq guruchning biridek his qilardim. Kurmak yomon narsa-kuya, lekin shu kurmak ham, mendan farqli o‘laroq, o‘ziga e’tibor jalb qila olardi.<br />
<br />
<strong><em>Спорт и труд — рядом идут</em></strong><br />
<br />
<img alt="рядом идут" src="https://lh4.googleusercontent.com/-8Kl6jWxoLTU/Ut0dmOwFEAI/AAAAAAAAKdU/oG51bYOggaM/w800-h600-no/sport-i-trud.jpg" /><br />
<br />
<img alt="Stadion" src="https://lh4.googleusercontent.com/-sCf51oQJGWo/Ut0d-kvkr9I/AAAAAAAAKdo/9rkJBva_UNU/w800-h351-no/stadion.jpg" /><br />
<br />
Xullas, qishloqdan ketishga qaror qildim. Amakivachchalar bilan ishlagani shaharga emas, uzoq-uzoqlarga... Shimolga... Buning birdan bir yo‘li o‘qishga tushish edi. Tekiniga faqat. Odam chin dildan xohlasa qadoq qo‘llari bilan Jomalungmani ham yer bilan yakson qilishga qodir. Bu qanchalik haqiqatdan yiroq absurd bo‘lmasin, ishonmaslikka ilojim yo‘q.<br />
<br />
— "Ada, men qishloqdan ketaman", - dedim, sekin eshikdan kirib.<br />
— "To‘g’ri qilasan, shaharga tushib, shu yoqda amakilaringni uyida yotib 1-2 yil ishlasang, uylanasan. Ungacha boshing ishlab qolsa, shahardan uy-joy qilib olasan. Bo‘lmasa qishloq seni doim kutadi – og’ilxona bo‘sh. Rizqingni kam qilmas...", - deb, papiros chekardi adam.<br />
— "Yo‘q, ada...", - dedim-u, ko‘zim stol ostidagi ikkita bo‘sh yotgan aroq shishasiga tushdi...<br />
— "Aytgancha, o‘tgan safar shaharga tushgandim. Igor’ni taniysan-ku, a? Shu qizini beraman deyapti. Kelib, gaplashsib ko‘rsin dedi. Germaniyadan kelganlariga ham mana ikki yil bo‘lyapti... Yoki Diponi (ammamning qizi) ko‘r, zo‘r qiz. Ja moshinglar pishadi birga qolsalaring...", - deb davom etardi adam.<br />
<br />
Igor’ degani bu Ixtiyor ismli bir amaki. Rus ayoliga uylangan. Shaharga tushganda ko‘rib turardim. Qizi yomon emasdi-yu, lekin judayam sodda edi-da. Men o‘zi suvga tushgan nondan badtar bola bo‘lsam, u ham sodda... Yaxshi oila bo‘lmaydi deb yurardim. Ammamning qizi esa bu qizning naqd teskarisi. Qachon ko‘rsa "qishloqi" deb chaqirardi meni bu yaramas. Bir kuni biznikiga mehmonga chiqib, jahlimni chiqara boshladi. Ingichka bilaklarini ushlashim bilan "bol’no, bo‘lno" deb yig’lardi. Rus maktabida o‘qirdi-da qizcha. "Vey, yig’loqi! Ana, ko‘chada katta buqa qoziqlanib turibdi, 10 minutlardan keyin qo‘shnimiz Barchinoy holaning 14 yoshli qiz nevarasi shu buqani mulla mingan eshakdek qilib, uyiga olib ketadi. Chiqib shu prosessni konspekt qilgin, mabodo qishloqqa erga tegib qolgudek bo‘lsang kerak bo‘ladi" degandim. Dipo (ismi Dilfuza) chiroyli, o‘ziga qaragan, yasan-tusani bor shaharlik qiz. U bilan bo‘lish yaxshi edi-ku, lekin ammamning qizi bo‘lganligi uchun ko‘ngil uncha tortmasdi...<br />
<br />
— "Ada, men o‘qishni boshqa shaharda o‘qimoqchiman, ruhsat bersangizlar", - deb mavzuga qaytdim.<br />
— "Sen ozingni o‘zing eplay olmaysan, o‘qishni Lenin o‘qiydimi u yoqda?", - dedi kayfu-safosi buzilgan adam.<br />
— "Qo‘y, bolam, shu shahardagi oqishni bitirib olsang, marra seniki...", - deb bu yoqdan oyim gapira boshladi...<br />
<br />
Imkoniyat bo‘ldi degandan men shu mavzuni ochaverardim. Adam bilan oyimning javobi esa yuqoridagi gapning so‘zma-so‘z qaytalanishi yoki 1-2 sinonim so‘zlar va jahlning kuchlilik amplitudasi bilan farq qilardi xolos.<br />
<br />
Bir kuni uyimizga dodam rahmatlik (oyimning dadalari) kelib qoldilar. Har doimgidek, adamni kayfiyatini to‘fon bosdi. Men kattalar hangomasiga aralashmaslik uchun juftakni rostlab qoldim. Keyin bilsam, dodam uydagilarga bolang nima xohlasa shuni qilsin degan ekanlar. Adam biroz "bu traktorist (dodam qishlog’imizning fahriy traktorchisi bo‘lgan) nima biladi o‘zi" deb, o‘z aytganidan qaytmay yurdi... Axiyri ijozat berdi.<br />
<br />
O’qishga tushdim! Quvonchimning chegarasi ko‘rinmasdi... <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/BraATPWXluE/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/BraATPWXluE?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<br />
<br />
So‘nggi qo‘ng’iroq jarangladi. Endi fizika o‘qituvchisining shapalog’i, musobaqalarda maktab sharafini himoya qilib kiygan qizil Liverpul kiyimi, "texnichka" opalarning "darsdan keyin partalarni ko‘tarib ketinglar" deb qayta-qayta aytishlari, kerilib qolgan "kachoklar", bitta yirtilgan varoq uchun ikkita kitob olib kelasan degan kutubxonachi — hammasi endi faqat tushlarga kirishi mumkin edi.<br />
<br />
— "Aka, menga SEGA olib kelasan-a?", - degan ukam, adam va oyim bilan poyezdga kuzatib qo‘ydi...<br />
<br />
<br />
<img alt="Poyezd stansiyasi" src="https://lh5.googleusercontent.com/-Ewhdne3uUho/Ut0g5r00aVI/AAAAAAAAKd8/WjiEGpKj2UI/w677-h280-no/poyezd-stansiyasi.jpg" />Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-44307714218362354022014-01-02T15:15:00.000+05:002016-10-14T05:42:36.364+05:00Robert Krulwich: Commencement Speech at Berkeley May 7, 2011<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/MeW4XyJBevA/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/MeW4XyJBevA?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
Full transcript is available <a href="http://blogs.discovermagazine.com/notrocketscience/2011/05/12/there-are-some-people-who-dont-wait-robert-krulwich-on-the-future-of-journalism/" target="_blank">here</a>.</div>
Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-6797138843129164722013-11-29T17:24:00.000+05:002016-10-14T05:43:27.900+05:00Thetan II<img alt="Maktab" src="https://lh4.googleusercontent.com/-o6WigcQs6KQ/Upg8iC1kCnI/AAAAAAAAKIA/Vvu0428_--0/w329-h237-no/maktab.jpg" /><br />
<br />
Algebra va geometriyadan dars beradigan muallim sinfimizga rahbar etib tayinlangandi. Achchig’i yomon hamda qattiqqo‘l o‘qituvchi ekanligini bizga boshqa sinfdagilar aytishgandi. "Qattiqqo‘l bo‘lsa o‘ziga!" deb pisand qilmay, maktabdan chiqaverishdagi "igroteka"ga kirib yuraverdim. Sony Playstation (qisqartirib "Sony" derdik) endi qishloqqa kelgan payt. Maktab bufetidan ovqat olib yeyishga berilgan pullarni yig’ib-yig’ib, haftada 1-2 marta Sony o‘ynab turardim. Mendan ikki parta orqada o‘tiradigan Soli har kuni darsdan keyin kamida bir soat o‘yin o‘ynardi. Uning darsdan chiqishiga Vahob aka (Sonyni egasi) o‘yinlarni qo‘yib, hammasini tayyor qilib turardi. "Solining shoxi bormi?" deb o‘ylardi "igroteka" ichki siyosati bilan tanish bo‘lmaganlar.<br />
<br />
"Naqadar shafqatsiz hayot..." iborasini to‘laligicha tushunib, amalda ilk bora his qilishimga mana shu Soli sababchidir. "Chirib ketgan" boy ekanligi mayli-ku, erga tegishlik ketvorgan ikkita opasi ham bor edi. Eng qizig’i, Vahob aka ikkisining biriga oshiq edi va Soli o‘yin haqqini yarminigina to‘lardi (pochchang bo‘laman deb umid qilib yurib, Vahob aka pullarini yarmini qaytarib berardi unga). Qisqasi, Sony Soli og’rib qolgan kuni bo‘sh bo‘lmasa, boshqa kunlari "zorim bor-u, zo‘rim yo‘q" deb, hushtak chalib uyga jo‘nardim.<br />
<br />
Shunday kunlarning birida boshga bir fikr keldi. Sinfda mendan yaxshi biladigan o‘quvchilar soni (a’lochilar) 5-6 taga yaqin edi, lekin baholarim Solinikidan ancha yaxshi edi.<br />
"Yo‘lini topish kerak! Ertaga navbatdagi yozma ish. Soli bilan bir qatorda o‘tiraman. Darsdan oldin borib, "ko‘chirtirsam 30 minut Sony qo‘ydirib berasanmi?" deb aytib ko‘raman, nima derkin..."<br />
<br />
G’oyani olg’a surdim. Ko‘ndi! Agar ushlanib qolsa men javobgar bo‘ladigan bo‘ldim. Hammasi o‘ydagidek amalga oshirildi. Soli kerak bo‘lgan "4"ni oldi, men esa to‘yib CTR o‘ynab oldim.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/VnaKa1i-AGM/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/VnaKa1i-AGM?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<br />
<br />
Ertasi kuni Soliga borib, hamma fandan yordam berishga (yozma ish bo‘lsa ko‘chirtirib, doskaga chiqsa pichirlab aytib turib) tayyor ekanimni va baholari 4-5 bo‘lsa har kuni Sony qo‘ydirishga majbur bo‘lishligini aytdim. U ham hursand, men ham. Lekin bu ko‘pga cho‘zilmadi...<br />
<br />
Algebra darsi edi. Sinf rahbarimizning kayfiyati minus cheksizlik tomonda... Trigonometrik misol berilgan. Misolni soddalashtirib, yechimini topish kerak... cos(pi/2- alpha), sin(2pi/3+alpha), sin_alpha/cos_alpha, koordinatalardagi ishoralar va boshqa trigonometrik xossalarni bilishim kerak edi. Muallim menga bir ko‘z tashladi-da, baholari mendan kam o‘quvchi yo‘q ekanligiga amin bo‘lishi uchun jurnalga qaradi.<br />
<br />
<img alt="Trigonometrik misol" src="https://lh3.googleusercontent.com/-vEBWqo9yjpw/Upg_fJh6h3I/AAAAAAAAKIM/vWokv3dswjM/w406-h362-no/trigonometry.gif" /><br />
<br />
Tamom! Doskaga meni chaqirdi. Chiqdim... chiqishga chiqib oldim-u, nima qilishni bilmasdim...<br />
<br />
- "Doskaga birinchi marta chiqib turibsanmi, bo‘rni ol!", - hayqirdi o‘qituvchi. Biroz turib,<br />
- "Misolni yecha olmayman", - dedim dovdirab.<br />
- "Kallami mana bu yo qovoqmi?", - deb o‘rta qo‘liga taqilgan katta gavhar ko'zli uzuk bilan boshimga to‘qillatib tushirib qoldi. Bu kaltakdan keyin aytilgan hamma haqorat-monolog u quloqdan kirib, bu quloqdan chiqib ketardi. Lekin muallimning "<strong>Uyat-e! Yana onang o‘qituvchi!</strong>" deb aytgan gapi qattiq ta’sir qildi...<br />
- "Muallim, kechiring. Bu haqda oyimga aytmay qo‘ya qoling, iltimos. Kelasi safar tayyorlanib kelaman", - deb darsdan keyin uzr so‘radim.<br />
- "Tayyorlan",- dedi-yu, diskriminantni topish formulasini yoza olganimga "3" qo‘yib berdi.<br />
<br />
Hali "3" olib ko‘rmaganligim uchun bu kutilmagan zarba bo‘ldi... Darsdan chiqib, Soliga boshqa unga qo‘shilmasligimni aytdim. Uyga yaqin masofadagi katta ariq bo‘yiga o‘tirib olib yig’ladim va ikkinchi onamga gap eshittirmaslikka va’da berdim.<br />
Uzuging singurning kaltagidan boshim qattiq og’rirdi...Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-5177789188185256672013-11-22T21:50:00.000+05:002016-10-14T05:44:42.929+05:00Thetan I<img alt="Tong" src="https://lh4.googleusercontent.com/-iuIFaMAUxPM/Uo80H6TAh6I/AAAAAAAAJ1w/ed-C_Jc1X1U/w800-h181-no/tong.jpg" /><br />
<br />
Katta darvozani ilib, hovliga yugurib kelsam, adam bilan oyim ovqatlanishayotgan ekan. Nega kechikding deb so‘rab qolishsa "yo‘lda sinfdoshimnikiga kirgandim... Tarix daftarini olgani" deb aytaman deb turgandim. "Qani daftar" deb qolishsa, unga ham javob tayyor edi: "Daftarini boshqa sinfdoshim yarim soat oldin kelib olib ketibdi, keyin shu sinfdoshimnikiga boruvdim... u hali ko‘chirib bo‘lmabdi". Buning hammasi to‘p ko‘rinmay ketguncha futbol o‘ynab kechikishimga bahona ekanini adam ham, oyim ham, hatto 8 yoshar ukam ham bilardi. Shunday bo‘lsa-da, har doim uydagilarni bir amallab aldashga harakat qilishimga nima sabab ekanligini bilmasdim desam yana aldagan bo‘laman... Hayriyat, bu safar so‘roq qilishmadi... Nayranglardan charchashgan bo‘lsa ajab emas.<br />
<br />
"Ketangni qo‘yib, yuz-qo‘lingni yuvib kel. Vodoprovodning jumragi ishlamayapti, chelakdan suv olib yuvingin. Qaro tun bo‘ldi, ertangi darslaringni ham qilmagandirsan?!" – deb oyim achinib gapira boshladi.<br />
<br />
Apil-tapil yuvinib, xontaxta boshiga o‘tirishim bilan issiq sho‘rva keldi. Hovlidagi televizorda 10 dagi "Yangiliklar" dan keyin beriladigan navbatdagi kino ham yarmiga yetib qolgandi. Yaqin-uzoqdan mahalliy xonandaning shu paytda "xit"ga aylanib ulgurgan turkcha "onun arabasi var, guzel mi guzel" ashulasi xira yangrardi. Menimcha, xonandalar turk tilini bilishmasdi: "zarubejniy" ashulalarni ovoziga qarab, o‘zlaricha kelishtirib aytib yurishardi. Amallashardi lekin...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/QR4_AYyIVCw/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/QR4_AYyIVCw?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<br />
<br />
"Tog’amning ulfati uylanyaptimi?", - deb qiziqish bilan berilgan savolim televizor tovushi bilan qorishib ketdi.<br />
"Ha... Ikkinchisiga!", - deb oyim idishlarni yig’ib, oshxonaga kirib ketdi. Idish yuvish va uy supurishni qanchalik yomon ko‘rishimni uydagilar e’tiboriga bir necha marotaba yetkazishimga qaramay, bu ishlarni qilishim shart edi. Uyda qiz bo‘lmagandan keyin shu-da...<br />
<br />
Oyimning qarindosh-urug'larini tilga olishim bilan adamning qovog’idan qor yog’radi. Ko‘p hollarda gapni tez boshqa mavzuga burishga to‘g’ri kelardi. Bu safar nima derkin deb poylab o‘tirgan paytimda, adam savol berib qoldi:<br />
- "O’qiyman, o‘qiyman" deysan, futbol tepishing mana bu ahvol... Ha, o‘qiydigan odam, mundoq dars qiladi-da... Ertaga nima darslaring bor?<br />
- Tarix, rus tili, adabiyot, fizika, yana fizika, ikki soat mehnat darsi...<br />
- Qani, qaysi biriga tayyorlanding?<br />
- Tarixdan o‘tgan safar javob bergandim, bu safar o‘qituvchi mendan aniq so‘ramaydi: bahosi yo‘qlar ko‘p. Rus tili fanidan dars beradigan o‘qituvchimiz og’rib qolgan, kelmaydi. Adabiyotdan 25 qator she’r yodlash kerak, tarix va rus tili darslari davomida yodlab olaman. Fizikadan yozma ish yozamiz. Mehnatdan vazifa berilmagan ("stabil’no" qochiladigan dars, so‘nggi marotaba qachon darsda o‘tirganim esimda yo‘q edi)...<br />
- Mayli... Yadik (amakimning bolasi, mendan yoshi ancha katta) shaharda yaxshi ishga joylashibdi, to‘rt oydan beri topishi zo‘r ekan. Farik (ammamning bolasi, u ham kattaroq) oshpaz (shef-povar) bo‘lib olgan. Shularning oldiga borsang kam bo‘lmaysan. Mana, ikkovining tagida mashina, yaqinda uylanishadi, kelajakka jiddiy qaragan yigitlar.<br />
<br />
Yo‘q! Mening o‘z orzularim bor, rejalarim bor!!! Qachongacha birovning aytgani bilan ish tutishim kerak?! Maktabga borsam o‘qituvchi kelajakda kim bo‘lishimga xo‘jayin, uyda siz va oyim, ko‘chadagilar o‘zlaricha buni qil, uni qil deyish bilan ovora! Har kimning aytganini qilib yuraveramanmi? Nima uchun men umrimning oxirigacha maktabda dars berishim, oshxonada "shef", yoki qurulishda "prorab" bo‘lishim kerak ekan? Yo‘q, aslo yo‘q, hammalaring bekorlarni beshtasini yebsizlar!!! deb shijoat bilan chiqish qila olmasligim oydan aniq bo‘lgani uchun, adamga jimgina boshni qimirlatib, "ho‘p" degan ishora qildim.<br />
<br />
Kino ko‘rishda davom etarkanmiz, nariroqda uxlab yotgan ukam g’imir-g’imir qila boshladi. Adam uyga kirib yot deyishiga qaramay, boshqa tomoniga ag’anab olib yana uxlashda davom etardi. Shu payt kanal bir lahzaga uzilib, qulayotgan binolar, qochayotgan odamlar haqida sharhlanmagan lavha ko‘rsatila boshladi. Adam menga qarab:<br />
- Heh, tayinli kanal ham qolmadi ko‘rgani... Bir fil’mni orasiga ikkinchi fil’mni qo‘shib yuborishibdi, yaramaslar. Ukangni uyg’ot, kirib yotinglar, kech bo‘ldi, - deb, televizor ko‘rishda davom etdilar...<br />
<br />
Afsuski, bu parallel ravishda namoyish qilinayotgan fil'm emas, balki jonli efirdagi Amerikadagi 9/11 voqealari edi...<br />
<br />
<strong><em>2001</em></strong><br />
<br />
<em>Manba: <a href="http://choyxona.com/showthread.php?p=65134#post65134" rel="nofollow" target="_blank" title="choyxona.com">choyxona.com</a></em>Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-78103850201526565412012-12-24T01:59:00.000+05:002014-11-26T19:01:44.395+05:00Bu blog nega yangilanmaydi?Blog yuritishga bo‘lgan qiziqish va xohish ancha susaygan. <br/><br/>Shaxsan menda bunday holatning yuzaga kelishiga blog strukturasining o‘ta jiddiy ekanligi sabab bo‘ldi. Blogda bir post yozish uchun unga mavzu tanlash kerak, teg tanlash kerak, maqola uchun bo‘lim tanlash kerak, maqola matni kiritish kerak... Bundan tashqari, so‘nggi paytlarda ko‘proq e‘tibor jalb qilayotganligi sababli, rasm/audio/video ham qo‘yish kerak. Xullas, ancha-muncha o‘ylanishdan tashqari, postning o‘zini yozish uchun ham bir muncha vaqt sarflash kerak. <br/><br/>Bu borada Twitter, Google+, Facebook kabi sotsiyal tarmoqlar juda qulay: hayolga kelganini bir chekkadan yozib ketaverasiz :)Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-15910073117144246272011-05-31T22:29:00.000+05:002014-11-26T19:01:44.305+05:00Objective-C programmalash tilini o‘rganish bo‘ycha bepul kitoblar<ol><br/> <li><a href="http://www.cocoalab.com/?q=becomeanxcoder" title="Become an X Coder">Become an X Coder</a></li><br/> <li><a href="http://www.techotopia.com/index.php/Objective-C_2.0_Essentials" title="Objective-C Essentials">Objective-C Essentials</a></li><br/> <li><a href="http://commons.oreilly.com/wiki/index.php/Learning_Cocoa_with_Objective-C" title="Learning Cocoa with Objective-C">Learning Cocoa with Objective-C</a></li><br/> <li><a href="http://developer.apple.com/library/mac/#documentation/Cocoa/Conceptual/ObjectiveC/Introduction/introObjectiveC.html">The Objective-C Programming Language</a></li><br/> <li><a href="http://www.informit.com/articles/article.aspx?p=1568732">Objective-C for Java Programmers</a></li><br/></ol>Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-35826750987343793412011-05-31T22:20:00.000+05:002014-11-26T19:01:44.326+05:00Angry Birds - brauzer versiyasiMobil qurulmalarda mashxur bo'lgan o'yinlardan Angry Birds'ni bilmagan odam bo'masa kerak. Rovio endi bu o'yinni brauzerlarga moslangan versiyasini ham ishlab chiqarmoqda ekan. Beta versiyasini <a href="http://chrome.angrybirds.com/" title="Chrome Angry Birds">chrome.angrybirds.com</a>'da o'ynab ko'rish mumkin (Google Chrome brauzeridan foydalanish tavsiya qilinadi).<br/><br/><a href="http://chrome.angrybirds.com/" title="Chrome Angry Birds"><img alt="Chrome Angry Birds" src="https://lh3.googleusercontent.com/-WdFZG6nZV9Y/Tcthlx7J9oI/AAAAAAAAJ1o/OT8uh1cCrcQ/w1022-h766-no/angry_birds_google_chrome.png" title="Chrome Angry Birds" class="alignnone" width="912" height="684" /></a>Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-47654599237293719242011-05-31T22:14:00.000+05:002014-11-26T19:01:44.352+05:00Enough spamAfter letting my Buzz stream spam the blog for couple months, I disabled Buzz syndication.<br/>That was relieving in some sense :)Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1286335772890909260.post-51435652618704650812011-05-26T14:36:00.000+05:002014-11-26T19:01:44.366+05:00Ostrich Pillow Thingy For Napping At Work - Geekologie - Gadgets,
Gizmos, and Awesome<p>Reshared post from </p><br/><blockquote cite="https://profiles.google.com/uzbmaster/posts/ebS39enHihg"><b></b><br/><br/><br/><a href="http://www.geekologie.com/2011/05/ostrich-pillow-thingy-for-napping-at-wor.php"><b>Ostrich Pillow Thingy For Napping At Work</b></a> - <a href="http://www.geekologie.com/" class="ot-origin-anchor">Geekologie - Gadgets, Gizmos, and Awesome</a></blockquote>Shuhrat Dehkanovhttp://www.blogger.com/profile/17768240995655017942noreply@blogger.com0